Φόρτωση Text-to-Speech…
Κρίσιμο για την Αθήνα θα είναι το επόμενο δεκαήμερο στο δίπολο Λιβύης – Τουρκίας, καθώς αναμένονται η ελληνική απάντηση στη ρηματική διακοίνωση της Τρίπολης αλλά και οι ανακοινώσεις της Aγκυρας για τα δικά της θαλάσσια πάρκα. Αναφορικά με το δεύτερο «μέτωπο», η Αθήνα εκτιμά ως πιθανότερο σενάριο τα τουρκικά θαλάσσια πάρκα να οριοθετηθούν στο Νότιο Αιγαίο. Με βάση το συγκεκριμένο σενάριο από την Τουρκία θα καταγράφεται «αντιστοίχιση» με την ελληνική επιλογή των νότιων Κυκλάδων, ενώ θα υπάρχει η δυνατότητα να περιλαμβάνουν –ως «αντίδραση» στην ελληνική κίνηση με το σύμπλεγμα της Κινάρου– κάποιες βραχονησίδες, την κυριότητα των οποίων αμφισβητεί η Aγκυρα.
Οπως επισημαίνεται, αυτό δεν είναι εύκολο να συμβεί εάν η Τουρκία οριοθετήσει στο Βόρειο Αιγαίο. Επίσης, η Αθήνα θεωρεί απομακρυσμένο το ενδεχόμενο να επιλεγεί η περιοχή του Καστελλόριζου, καθώς τότε η Αγκυρα θα πρέπει να κινηθεί στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο. Σε κάθε περίπτωση, στο ΥΠΕΞ επισημαίνουν πως οι όποιες τουρκικές προκλήσεις θα απαντηθούν, ενώ υπογραμμίζεται πως, παρά την κριτική που ασκείται στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής, το σκηνικό έχει αλλάξει: η Αθήνα πριν από μία διετία «ακολουθούσε» τη ρητορική της Aγκυρας σε ζητήματα όπως οι γκρίζες ζώνες, η «Γαλάζια Πατρίδα» και η αποστρατιωτικοποίηση των νησιών.
Ενώ τώρα έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων, με τον Θαλάσσιο Χωροταξικό Σχεδιασμό, την εκχώρηση οικοπέδων για έρευνες υδρογονανθράκων και την οριοθέτηση των θαλάσσιων πάρκων, γεγονός που ερμηνεύει την αιχμηρή τοποθέτηση του Κυρ. Μητσοτάκη για τους χειρισμούς στα ελληνοτουρκικά την περίοδο διακυβέρνησης Καραμανλή.
Παράλληλα, στον απόηχο των επισκέψεων του Γ. Γεραπετρίτη σε Τρίπολη και Βεγγάζη, η ελληνική διπλωματία αποδίδει ιδιαίτερη σημασία στη ρηματική διακοίνωση-απάντηση προς την Τρίπολη, η οποία θα συνοδεύεται από χάρτες, για δύο λόγους: Πρώτον, διότι επιχειρείται «συντονισμός» με το Κάιρο, κυριαρχικά δικαιώματα του οποίου επίσης θίγονται από τη λιβυκή προσέγγιση. Και δεύτερον, διότι το κείμενο που θα σταλεί θα δεσμεύει τη χώρα στην περίπτωση κατά την οποία η διαφορά με τη Λιβύη για τις θαλάσσιες ζώνες κριθεί στο Διεθνές Δικαστήριο. Υπενθυμίζεται ότι –σε αντίθεση με την Τουρκία– η Λιβύη έχει οδηγήσει κατά το παρελθόν διαφορές της σε διεθνές δικαιοδοτικό όργανο.
Παράθυρο για όριο στο 5%
Με την κυβέρνηση να έχει φθάσει στο μέσον της δεύτερης θητείας της, ο Κυρ. Μητσοτάκης μέσω της συνέντευξης που παραχώρησε στον ΣΚΑΪ εξέπεμψε σήμα ότι οι επόμενες εκλογές θα διεξαχθούν στο τέλος της τετραετίας, με τον ισχύοντα νόμο, που προβλέπει το όριο του 3% για την κοινοβουλευτική εκπροσώπηση των κομμάτων. Εσπευσε, όμως, παράλληλα να εκφράσει τον προβληματισμό του για τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί η παρούσα –οκτακομματική– Βουλή, σημειώνοντας πως «είμαι 21 χρόνια βουλευτής και αυτήν την εικόνα στο Κοινοβούλιο δεν την έχω ξαναδεί».
Με δεδομένη την τοποθέτηση του πρωθυπουργού, το πιθανότερο –κατ’ άλλους σχεδόν βέβαιο– είναι ο ισχύων εκλογικός νόμος να μην τροποποιηθεί. Oμως, προεξοφλείται ότι στο πλαίσιο των θεσμικών αλλαγών που θα προτείνει ο πρωθυπουργός, εκκινώντας περί τα τέλη του έτους τη διαδικασία της Συνταγματικής Αναθεώρησης, θα δεχθεί και πάλι ισχυρές εισηγήσεις για αλλαγή του εκλογικού νόμου, με επίκεντρο την αύξηση του ορίου εισόδου στη Βουλή από το 3% στο 5% και το θέμα ενδέχεται να επανέλθει στο προσκήνιο, για δύο λόγους: Σε θεσμικό επίπεδο, όπως ο ίδιος ο Κυρ. Μητσοτάκης επισήμανε, η λειτουργία της τρέχουσας Βουλής έχει αφήσει αρνητικές εντυπώσεις.
Τα μικρά κόμματα, καθώς δίνουν μάχη επιβίωσης, επιδίδονται σε διαγωνισμό ακραίου λόγου και συνωμοσιολογίας, ενώ οι συνεδριάσεις είναι ατέρμονες. Δεύτερον, κρίσιμης σημασίας είναι πως η αύξηση του ορίου για την είσοδο στη Βουλή –χωρίς άλλες τροποποιήσεις του υφιστάμενου εκλογικού νόμου– κατεβάζει εμμέσως τον πήχυ της αυτοδυναμίας, καθώς το απαιτούμενο ποσοστό για το πρώτο κόμμα αποτελεί συνάρτηση του συνολικού ποσοστού των κομμάτων που μένουν εκτός Βουλής. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι εάν το άθροισμα των ποσοστών τους φθάσει στο 6%, για την αυτοδυναμία απαιτείται 38,5%, ενώ στην περίπτωση κατά την οποία ανέλθει στο 16%, υποχωρεί στο 35,5%. Εχει δε σημασία πως εάν το κατώφλι για την είσοδο στη Βουλή αυξηθεί στο 5%, μια σειρά από κόμματα που έχουν με τον ισχύοντα νόμο βάσιμες ελπίδες κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης, το πιθανότερο είναι να μείνουν «εκτός».
Ενδεικτικά αναφέρεται πως, σύμφωνα με την τελευταία δημοσκόπηση της Pro Rata (Newsbomb), στην εκτίμηση ψήφου το ΜέΡΑ25 κινείται στην περιοχή του 4%, η Φωνή Λογικής στο 3,5%, η Νίκη στο 3%, η Νέα Αριστερά στο 2,5%, το Κίνημα Δημοκρατίας στο 2,5%, ενώ δεν πρέπει να αγνοείται και η πιθανότητα δημιουργίας κόμματος από τον Αντώνη Σαμαρά. Επισημαίνεται πως όσοι εντός Ν.Δ. τάσσονται υπέρ της αλλαγής του εκλογικού νόμου σημειώνουν πως δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι το σκηνικό διεθνούς αστάθειας θα υποχωρήσει τα επόμενα χρόνια. Επίσης, η εμπειρία της χώρας από τις κυβερνήσεις συνεργασίας δεν ήταν η καλύτερη δυνατή: Η ΔΗΜΑΡ αποχώρησε από τη συγκυβέρνηση με τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ επί πρωθυπουργίας Σαμαρά, ενώ ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ προσέκρουσαν στον σκόπελο της Συμφωνίας των Πρεσπών.
Ραντεβού στα βοσκοτόπια
Αφορμή και όχι αιτία για την οριστική διάρρηξη των σχέσεων μεταξύ Χαριλάου Τρικούπη και Κουμουνδούρου αποτελεί το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ: Ο Ν. Ανδρουλάκης έχει χαράξει πορεία διακριτών αποστάσεων από τα κόμματα της Αριστεράς, ενώ ο Σ. Φάμελλος επιδιώκει να μεταδώσει εικόνα απόλυτης μετακίνησης του ΠΑΣΟΚ στον χώρο του Κέντρου, ώστε, μετά τη φθίνουσα πορεία του τελευταίου χρόνου, ο ΣΥΡΙΖΑ να επανακτήσει ερείσματα στον χώρο της Κεντροαριστεράς. Οπως αναφέρουν «κεντρικά» στελέχη της Κουμουνδούρου, η κριτική προς τη Χαριλάου Τρικούπη θα επικεντρωθεί στο γεγονός ότι το ΠΑΣΟΚ, αν και ο ΣΥΡΙΖΑ υποχώρησε από το 35% σε μονοψήφια ποσοστά, αδυνατεί να εκφράσει πλειοψηφικά τον προοδευτικό χώρο. Επίσης, θα επισημαίνεται πως η Χαριλάου Τρικούπη κινείται μεταξύ «δεξιάς» ρητορικής –με παράδειγμα το «παρών» στην τροπολογία Πλεύρη για το μεταναστευτικό– και «συμψηφισμών», καθώς έβαλε και τον ΣΥΡΙΖΑ στο κάδρο των ευθυνών για τον ΟΠΕΚΕΠΕ. Τέλος, στο ΠΑΣΟΚ θα καταλογίζεται ότι υπονομεύει τη συνεργασία των κομμάτων της αντιπολίτευσης, ακόμη και σε κοινοβουλευτικό επίπεδο.
