Στο 26% ανέβηκε η ακροδεξιά «Εναλλακτική για τη Γερμανία» ισοβαθμώντας, για πρώτη φορά, σε νέα δημοσκόπηση με την κεντροδεξιά του Καγκελάριου Φρίντριχ Μερτς.
Στο ερώτημα «ποιο κόμμα θα ψηφίζατε αν γίνονταν εκλογές την ερχόμενη Κυριακή» η AfD ανέβασε κατά μία ποσοστιαία μονάδα το ποσοστό της στη σφυγμομέτρηση Politbarometer του δεύτερου δικτύου της γερμανικής κρατικής τηλεόρασης, ενώ CDU/CSU υποχώρησαν κατά μία σε σύγκριση με δημοσκόπηση του ίδιου δικτύου προ δεκαπενθημέρου.
Οι ελάσσονες εταίροι στον κυβερνητικό συνασπισμό του Μερτς Σοσιαλδημοκράτες παραμένουν στο 15% στην πρόθεση ψήφου σύμφωνα με τη δημοσκόπηση του ινστιτούτου Forschungsgruppe Wahle, ενώ οι Πράσινοι υποχωρούν ελαφρώς στο 10%, βλέποντας πλέον την πλάτη του αριστερού Die Linke που ανέβηκε στο 11%.
Άσχημα τα μαντάτα για τους Φιλελεύθερους (FDP) και την αριστερή Συμμαχία Σάρα Βάγκενκνεχτ (BSW) που με ποσοστό 3% αμφότεροι θα έμεναν εκτός της γερμανικής Βουλής αν στήνονταν τώρα κάλπες.
Ανεβαίνει σταθερά η AfD στις δημοσκοπήσεις
Με βάση τα ποσοστά των κομμάτων σε αυτή τη δημοσκόπηση του ZDF ο κυβερνητικός συνασπισμός της κεντροδεξιάς με του Σοσιαλδημοκράτες δεν θα διέθετε κοινοβουλευτική πλειοψηφία.
Στο στρατόπεδο της ακροδεξιάς κυριαρχεί ευφορία, αφού το τελευταίο διάστημα σφυγμομετρήσεις καταγράφουν μεγάλη άνοδο της AfD. Μάλιστα σε δημοσκόπηση του ινστιτούτου YouGov αυτή την εβδομάδα η AfD πέρασε για πρώτη φορά μπροστά από τα δύο αδελφά κόμματα των Χριστιανοδημοκρατών και των Χριστιανοκοινωνιστών. Σε έρευνες άλλων ινστιτούτων δημοσκοπήσεων η AfD ήταν πρόσφατα στο ίδιο επίπεδο ή πολύ κοντά στην Χριστιανική Ένωση CDU/CSU.
Στη λίστα του ZDF με τους δέκα δημοφιλέστερους πολιτικούς αυτή τη στιγμή στη Γερμανία, στην πρώτη θέση παραμένει ο υπουργός Άμυνας Μπόρις Πιστόριους, η επικεφαλής της AfD Αλίς Βάιντελ είναι μακράν η τελευταία.
Ποια η στρατηγική της γερμανικής ακροδεξιάς
Σύμφωνα με εσωτερικό έγγραφο 53 σελίδων, που ήρθε στο φως πριν από λίγους μήνες, αποκαλύπτεται ότι η AfD έχει βάλει πλώρη για την καγκελαρία το 2029.
Αυτός είναι ο απώτερος στόχος της και, όπως προκύπτει από τα βήματα του κειμένου θέσεων, όλες οι πράξεις και κινήσεις των στελεχών της θα πρέπει να διατρέχονται από τις συγκεκριμένες αρχές και να ακολουθούν την συγκεκριμένη στρατηγική των τριών βημάτων, όπως αναφέρει η Deutsche Welle.
Πρώτο βήμα: Ο «πολιτιστικός πόλεμος», όπως τον αποκαλεί η AfD. Μια καταμέτωπο αντιπαράθεση με ό,τι η ίδια θεωρεί «αριστερό». Για την AfD «αριστερά» δεν είναι μόνον το κόμμα «Die Linke», αλλά και οι Πράσινοι και το SPD. Γίνεται λόγος μαλιστα για «συντονισμένες επιθέσεις», όπως συνέβη το καλοκαίρι με την περίπτωση της μη εκλογής της νομικού Φράουκε-Μπρόζιους Γκέρνσντορφ σε μια θέση συνταγματικής δικαστού.
Δεύτερο βήμα: Nα καταστεί η AfD στους πολίτες η μόνη εναλλακτική επιλογή απένταντι στο δίπολο του Χριστιανοδημοκράτη καγκελάριου Μερτς και του Σοσιαλδημοκράτη αντικαγκελάριου Λαρς Κλίνγκμπαϊλ. To λεγόμενο «Δημοκρατικό Τείχος Προστασίας» πρέπει να πέσει. Στόχος είναι επίσης να διχαστεί και ιδανικά να διασπαστεί ο κυβερνητικός συνασπισμός Χριστιανικής Ένωσης και Σοσιαλδημοκρατών.
Τρίτο βήμα: Να αυξηθεί η πίεση προς την CDU/CSU mε την AfD να κοντράρει με κάθε ευκαιρία τις θέσεις της κεντροδεξιάς ως προς τη δημοσιονομική και οικονομική πολιτική, αποδεικνύοντας στους πολίτες ότι διαθέτει θέσεις και κυβερνητικό πρόγραμμα και γι αυτά τα πεδία -και όχι μόνο για το μεταναστευτικό.
Τι αναφέρουν οι αναλυτές
Απώτερος στόχος της AfD, βέβαια, είναι μέχρι τις εκλογές του 2029 να καταστεί εκ των πραγμάτων ο «λογικός» συνομιλητής των Χριστιανοδημοκρατών στις διεργασίες για τον σχηματισμό της επόμενης κυβέρνησης συνασπισμού, δεδομένου ότι δεν αναμένεται κανένα κόμμα να έχει την απόλυτη πλειοψηφία.
Σύμφωνα με την tagesschau.de, Γερμανοί πολιτικοί επιστήμονες εντοπίζουν σοβαρά «αντιδημοκρατικά στοιχεία» στη στρατηγική της AfD, που ποντάρει πάνω στον κοινωνικό διχασμό και την πρόκληση τριγμών στο δημοκρατικό, αντιπροσωπευτικό σύστημα δεδομένου ότι δεν συμμερίζεται θεμελιώδεις αρχές του κοινοβουλευτισμού και της δημοκρατικής συνεργασίας.
Το γεγονός πάντως ότι η AfD αποκτά ισχυρά ερείσματα στα κρατίδια και την κοινωνική βάση, τις δίνουν το περιθώριο να συνεχίζει στην ίδια τροχιά ακάθεκτη, χωρίς διάθεση αυτοκριτικής, παρά μόνο συνεχίζοντας την επίθεση κατά πάντων.
