Φόρτωση Text-to-Speech…
Στρατηγική διπλών εκλογών για να αποφύγει τα αδιέξοδα μιας πύρρειας νίκης σταθμίζει ήδη στο παρασκήνιο το Μαξίμου. Το πολιτικό σκηνικό, όπως έχει διαμορφωθεί πλέον, έχει δημιουργήσει μια πολύ δύσκολη εξίσωση για την κυβέρνηση: από τη μια κανείς δεν αμφισβητεί πως η Ν.Δ. θα είναι πρώτο κόμμα και στις επόμενες εκλογές, από την άλλη όμως οι πιθανότητες αυτοδυναμίας μοιάζουν πολύ περιορισμένες, με το κυβερνών κόμμα να έχει υποχωρήσει σε ποσοστά κάτω ή πολύ κάτω του 30%. Στην κυβέρνηση συνεπώς, χωρίς να το διατυμπανίζουν, σταθμίζουν ήδη σενάρια δύο αλλεπάλληλων εκλογών, που θα έχει διαφορετικά χαρακτηριστικά η κάθε μία.
Επιχείρηση «3»
Στο Μαξίμου σε αυτή τη φάση έχουν επικεντρωθεί στο ερχόμενο φθινόπωρο. Με δεδομένο πως το πολιτικό τοπίο του χειμώνα διαμορφώνεται κατά κανόνα τον Σεπτέμβριο, στην κυβέρνηση προετοιμάζονται ήδη «για την πιο σημαντική ΔΕΘ της διακυβέρνησης Μητσοτάκη», όπως λένε αρμόδιες πηγές. Ο πρωθυπουργός στις αρχές Σεπτεμβρίου στη Θεσσαλονίκη θα επιχειρήσει με τα μέτρα που θα ανακοινώσει να ενισχύσει κοινωνικές ομάδες που αποτελούν βασικό όχημα για να πλησιάσει εκ νέου το 30%, μια επίδοση κρίσιμη για να διατηρήσει το κόμμα την πολιτική του κυριαρχία.
Ενα ακόμη στοιχείο που στη Ν.Δ. θεωρούν βασικό στόχο των πρώτων εκλογών και «δικλίδα ασφαλείας» για την πρώτη Κυριακή, είναι η διαφορά μεταξύ πρώτου και δεύτερου κόμματος. «Η διαφορά που θα έχουμε από το δεύτερο κόμμα είναι κομβικής σημασίας», σημειώνει χαρακτηριστικά κυβερνητικός αξιωματούχος, και εξηγεί ότι η «ψαλίδα» πρώτου – δεύτερου θα κόψει την όρεξη σε όσους επιχειρήσουν να ενεργοποιήσουν εναλλακτικά σενάρια μεταξύ πρώτης και δεύτερης κάλπης.
Οπως γίνεται αντιληπτό από τα παραπάνω, το Μαξίμου ετοιμάζεται για μια αναμέτρηση δύο γύρων. Κυβερνητικές πηγές παραδέχονται σε ιδιωτικές συζητήσεις πως η πρώτη κάλπη μπορεί να καταγράψει όλη τη δυσαρέσκεια που θα έχει συσσωρευτεί από τις δύο θητείες «και είναι τελικά ευχής έργον που θα έχουμε μπροστά μας και δεύτερες εκλογές», θυμίζοντας πως η δεύτερη αναμέτρηση ύστερα από ένα «διάλειμμα» ακυβερνησίας λειτουργεί πάντα συσπειρωτικά για το πρώτο κόμμα. Αυτό συνέβη και μεταξύ Μαΐου και Ιουνίου 2012, καθώς το φάσμα της αστάθειας ενίσχυσε το πρώτο κόμμα.
Στην κυβέρνηση θεωρούν πως μεταξύ πρώτης και δεύτερης κάλπης τα μικρότερα κόμματα θα εξαϋλωθούν, καθώς θα λειτουργήσει η λογική της «χαμένης ψήφου».
Επιπλέον, έχουν ένα ακόμη κρυφό όπλο στη φαρέτρα τους. Mετά τις πρώτες εκλογές η αδυναμία σχηματισμού κυβέρνησης θα δημιουργήσει νέες δυναμικές. Μια άμεση πρόσκληση στο ΠΑΣΟΚ για συγκυβέρνηση είναι κάτι που εξετάζεται. Η σίγουρη απόρριψη της πρότασης, καθώς ο κ. Ανδρουλάκης έχει ξεκαθαρίσει πως δεν συγκυβερνά με τον κ. Μητσοτάκη, θεωρείται πως θα ανακατέψει αμέσως την πολιτική τράπουλα, αφού: α) δεν είναι καθόλου βέβαιο πως άπαντες στο ΠΑΣΟΚ συμφωνούν με αυτή την άρνηση και β) υπάρχει ένα ποσοστό ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ που ακόμη και σήμερα βλέπει θετικά την κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Σύμφωνα με πληροφορίες της «Κ», το ποσοστό αυτό πλησιάζει το 30%, που σημαίνει πως εάν οι μισοί του 30% πειστούν πως η ψήφος στο ΠΑΣΟΚ είναι χαμένη, τότε το κυβερνών κόμμα μπορεί να πάρει από 1,5% έως 2% παραπάνω.
Ο εκλογικός νόμος
Το θέμα της στρατηγικής των επόμενων εκλογών συνδέεται άμεσα και με τον εκλογικό νόμο. Το ερώτημα κατά πόσο μπορεί να αλλάξει το σύστημα διεξαγωγής των εκλογών έχει επανέλθει εσχάτως στο προσκήνιο, με τη συζήτηση να περιστρέφεται γύρω από δύο βασικά ερωτήματα: το πρώτο είναι εάν το όριο εισόδου στη Βουλή θα μπορούσε να πάει από το 3% στο 5% και το δεύτερο εάν θα μπορούσε να υπάρχει κάποια τροποποίηση στο μπόνους που λαμβάνει το πρώτο κόμμα.
Οι υποστηρικτές της αλλαγής λένε πως το παρόν κοινοβουλευτικό σκηνικό, με τα οκτώ κόμματα και τους 25 ανεξάρτητους βουλευτές, ευνοεί τη συζήτηση για άμεση αναθεώρηση του εκλογικού ορίου του 3%. Η κίνηση αυτή εφόσον προχωρούσε θα έφερνε σημαντική ανακατανομή στις έδρες. Η αντίθετη άποψη λέει πως μια αλλαγή από το 3% στο 5% θα δώσει την εντύπωση πως η κυβέρνηση «θέλει να αλλάξει τους όρους του παιχνιδιού» γιατί «φοβάται» το αποτέλεσμα που έρχεται. Ο έτερος κίνδυνος είναι να δημιουργηθούν συσπειρώσεις και συμμαχίες, που τώρα δεν είναι ορατές.
Μια άλλη συζήτηση που έχει ξεκινήσει είναι κατά πόσο θα μπορούσε να επιχειρηθεί μια σύνδεση του μπόνους των εδρών με τη διαφορά πρώτου και δεύτερου κόμματος. Η σκέψη είναι να πριμοδοτείται επιπλέον με κάποιες έδρες η διαφορά πρώτου και δεύτερου κόμματος, ενισχύοντας το πρώτο κόμμα και βοηθώντας το να φτάσει την αυτοδυναμία, ακόμη και με ποσοστά πέριξ του 33%-34%. Οι υποστηρικτές της άποψης αυτής κάνουν λόγο για ένα «δίκαιο μέτρο», καθώς δεν γίνεται, για παράδειγμα, το πρώτο κόμμα να έχει 28% και το δεύτερο 15% και αυτή η μεγάλη διαφορά συσχετισμών να μην καταγράφεται στη Βουλή.
