«Προσπάθησε ξανά. Απότυχε ξανά. Απότυχε καλύτερα». Αυτή η φράση που αποδίδεται στον Σάμουελ Μπέκετ θα μπορούσε να περιγράψει τις ζυμώσεις που καταγράφονται εντός της Κουμουνδούρου στη «μετα-Κασσελάκη» εποχή.
Οσο και αν το τραύμα –ή τα τραύματα– της τελευταίας διετίας είναι νωπά και η επούλωσή τους αναμενόμενα χρονοβόρα, όπως συχνά σπεύδουν να θυμίζουν στελέχη του, έξι μήνες μετά την εκλογή του Σωκράτη Φάμελλου, ο ΣΥΡΙΖΑ δίνει μάχη για να διαδραματίσει ξανά πρωταγωνιστικό ρόλο.
Οι δημοσκοπήσεις όμως αποτυπώνουν μια εικόνα φθοράς. Την Πέμπτη, η σφυγμομέτρηση της Pulse κατέγραψε ακόμη μια υποχώρηση, αυτή τη φορά στο 5,5% (6,5% με αναγωγή). Παρότι η γραμμή που εκπέμπεται δημόσια είναι πως «η αναδιάταξη θέλει χρόνο, σοβαρότητα και είναι μαραθώνιος όχι σπριντ», η αίσθηση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πλέον έχει μπει στην κατηγορία των «μικρομεσαίων» κομμάτων φαίνεται πως εμπεδώνεται.
Επιστροφή στην πολιτική, όχι σε ρόλο πρωταγωνιστή
Ο ΣΥΡΙΖΑ του Σωκράτη Φάμελλου ανέκτησε μέρος της χαμένης του αξιοπιστίας και επέστρεψε από τις κοσμικές στήλες, σε εκείνες του πολιτικού ρεπορτάζ, όπως σχολιάζουν με πικρή διάθεση ορισμένοι ενθυμούμενοι –καθόλου νοσταλγικά– την περίοδο Κασσελάκη.
Ομως παραμένει εγκλωβισμένος σε αδιέξοδά δομικά και υπαρξιακά. Αδιέξοδα, φυσικά, που δεν είναι απότοκα του τελευταίου εξαμήνου, αλλά προϊόντα πολύχρονων εσωκομματικών αντιθέσεων και αντιφάσεων. Οι αντιθέσεις αυτές επανήλθαν ξανά με αφορμή την κοινοβουλευτική διαχείριση της υπόθεσης των Τεμπών, όπου ο ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκε σε μια ισορροπία τρόμου μεταξύ του οξυμένου λόγου που επιτάσσει η «αντισυστημική» αύρα της συγκυρίας, και της «καθωσπρέπει» θεσμικότητας που επιβάλλει το κυβερνητικό του παρελθόν.
Στο θέμα των Τεμπών, νέο «ναυάγιο» επήλθε αυτή την εβδομάδα στην προσπάθεια κατάθεσης κοινού «κατηγορητηρίου» για προανακριτική με τη Νέα Αριστερά. Οι «πρώην» αρνήθηκαν να συναινέσουν στη συμπερίληψη Μητσοτάκη και Καραμανλή στην πρόταση εκτιμώντας, μάλιστα, ότι κάτι τέτοιο «θα ξέπλενε τις ευθύνες του πρωθυπουργού και της κυβέρνησης».
Κύκλοι της Κουμουνδούρου δυσαρεστήθηκαν, όπως είχαν δυσαρεστηθεί όταν η Κ.Ε. της Νέας Αριστεράς αποφάσισε να παγώσει τη διαδικασία επαναπροσέγγισης των δύο κομμάτων. Κοινή συνισταμένη, όπως παρατηρούσε στέλεχος του κόμματος στην «Κ», το γεγονός ότι ο χώρος του ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει μονίμως εξαρτημένος από άλλους παράγοντες: το κυβερνητικό παρελθόν του, τις διαθέσεις της Νέας Αριστεράς, τις αρνήσεις του ΠΑΣΟΚ για διευρυμένο προγραμματικό διάλογο, τον απόηχο της προεδρίας Κασσελακη.
«Να φτιάξουμε ξανά το σπίτι μας», έλεγε σε κάθε τόνο ο Σωκράτης Φάμελλος πριν αναλάβει την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Από τη μία, το «σπίτι» μισό χρόνο μετά έχει πάψει να απασχολεί την επικαιρότητα ως ριάλιτι και μοιάζει να έχει επιστρέψει στις «εργοστασιακές του ρυθμίσεις». Δείγμα αυτής της ανάγκης restart η εκδήλωση του Ινστιτούτου Νίκος Πουλαντζάς έπειτα από πολύμηνη αδρανοποίησή του, με καλεσμένο, μεταξύ άλλων, τον Χάρη Δούκα.
Ο Πολάκης
Από την άλλη, δύο εβδομάδες προ του συνεδρίου, το «σπίτι» αυτό εξακολουθεί να αιμορραγεί. Οι οργανώσεις μελών παραμένουν απομαζικοποιημένες, η προσδοκία για επιστροφές απογοητευμένων στελεχών δεν έχει ευοδωθεί και η δεξαμενή νέων στελεχών δεν υπάρχει. Επιπλέον, η επαφή του κόμματος με τα κινήματα έχει ατονήσει εδώ και χρόνια.
Μέσα σε αυτή τη συγκυρία, τα περιθώρια για ένα συνέδριο «σύγκρουσης» ή ουσιαστικής ανασύνταξης μοιάζουν εκ των πραγμάτων στενά. Σε κάθε περίπτωση, διαφορές υπάρχουν και έχει φροντίσει να τις ξεδιπλώσει κατά καιρούς ο Παύλος Πολάκης. «Δεν εκπέμπουμε έναν προγραμματικό λόγο σαφή και λαϊκά κατανοητό», είναι το μήνυμα που εκπέμπει ο Χανιώτης βουλευτής ο οποίος είχε χαρακτηρίσει προ μηνών το επικείμενο συνέδριο «τελευταία ευκαιρία» για τον ΣΥΡΙΖΑ.
Πάντως, λίγες ημέρες πριν από την έναρξή του συνεδρίου, ένα άλλο γεγονός κατά πάσα πιθανότητα θα αποσπάσει περισσότερα δημοσιογραφικά φλας. Ο λόγος για τη 2η Διάσκεψη του Ινστιτούτου Τσίπρα που θα πραγματοποιηθεί στις 10 Ιουνίου στο Μέγαρο Μουσικής. Εκεί ο πρωήν πρωθυπουργός θα υποδεχθεί προσωπικότητες με διεθνή εμβέλεια. Ανάμεσά τους, οι Μπέρνι Σάντερς, Ενρίκο Λέτα, Γιολάντα Ντίαζ, αλλά και εκπρόσωπος των φοιτητών του Harvard που διαμαρτύρονται κατά της κυβέρνησης Τραμπ. Μια «προοδευτική διεθνής», λίγο πριν από τη συνεδριακή σύναξη του εναπομείναντος ΣΥΡΙΖΑ.
