Η στολή τους αποτελείται από το «σαλβάρι», ένα µάλλινο άσπρο παντελόνι, το οποίο στερεώνουν στη µέση µε µια µάλλινη άσπρη ζώνη. Το πουκάµισο που φορούν από πάνω είναι συνήθως άσπρο µε φαρδιά µανίκια σαν εκείνο των τσολιάδων. Στα πόδια φορούν άσπρες καλτσοδέτες και τσαρούχια και στη µέση ένα χοντρό µάλλινο ύφασµα, διπλωµένο πολλές φορές, όπου επάνω δένουν τα µεγάλα και βαριά κουδούνια. Στο κεφάλι φορούν ειδική µάσκα, από προβιά ζώου, τη λεγόµενη «φουλίνα», η οποία είναι άσπρη ή µαύρη και έχει τρία ανοίγµατα, δύο στα µάτια και ένα στο στόµα. Στα χέρια κρατούν ένα ξύλινο κυρτό σπαθί που συµπληρώνει τη φορεσιά του κάθε «Μπαµπαλιούρη».
Έτοιµα πλέον τα «Μπαµπαλιούρια» περιµένουν να τελειώσει η Θεία Λειτουργία για να ξεχυθούν στους δρόµους. Μαζί τους είναι πάντα ο «αδελφογύρτης», ο οποίος κρατάει έναν κουµπαρά και µαζεύει τα χρήµατα που προσφέρει ο κόσµος. Βγαίνοντας ο κόσµος από την εκκλησία τους συναντά και αιφνιδιάζεται αφού περνούν το σπαθί στη µέση τους και δεν αφήνουν κανέναν να περάσει αν δεν βάλει χρήµατα επάνω σ’ αυτό. Μετά τις εκκλησίες τα «Μπαµπαλιούρια» πηγαίνουν στην πλατεία, και µε το δυνατό θόρυβο που προκαλούν τα κουδούνια τους, τραβούν την προσοχή των ντόπιων και ξένων επισκεπτών. Φεύγοντας από εκεί, περνούν από τα καφενεία και τις καφετέριες του χωριού, και έπειτα ξεχύνονται στους δρόµους µέχρι αργά το βράδυ. Αυτό το έθιµο έχει σαν σκοπό να διώξει τα κακά πνεύµατα, και να είναι ήσυχη και χαρούµενη η καινούρια χρονιά.
