Τα νοσοκομεία έχουν αυτοτελή και πλήρη ευθύνη για την προστασία ασθενών, προσωπικού και επισκεπτών, ακόμη και όταν η φύλαξη έχει ανατεθεί σε ιδιωτική εταιρεία, σύμφωνα με την απόφαση 1944/2025 του Α΄ Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας.
Της Άννας Κανδύλη
Η υπόθεση που εξετάστηκε αφορούσε σοβαρό τραυματισμό εργαζομένου το 2013 από Γερμανό υπήκοο που η σύζυγος του είχε αποβιώσει στο νοσοκομείο , ο οποίος κατάφερε να εισέλθει σε αυτό χωρίς ουσιαστικό έλεγχο. Ο δράστης μετέφερε κρυμμένο μέσα σε ψάθα κυνηγετικό όπλο, με το οποίο πυροβόλησε τον εργαζόμενο ενώ στη συνέχεια αυτοκτόνησε.
Σύμφωνα με την απόφαση, τα νοσοκομεία οφείλουν να διενεργούν πραγματική και τεκμηριωμένη εκτίμηση κινδύνων, να διαθέτουν επαρκές και εκπαιδευμένο προσωπικό φύλαξης και να προχωρούν σε αποτελεσματικούς ελέγχους προσώπων και αντικειμένων κατά την είσοδο. Οφείλουν επίσης να αποτρέπουν την είσοδο προσώπων ή αντικειμένων που εμφανώς ενέχουν κίνδυνο και να ειδοποιούν άμεσα τις αρμόδιες αρχές.
Το ΣτΕ επικύρωσε την κρίση του διοικητικού εφετείου ως προς την ύπαρξη ευθύνης, τονίζοντας ότι το νοσοκομείο παραμένει υπόλογο για πλημμελή φύλαξη, ακόμη και όταν οι παραλείψεις οφείλονται στο προσωπικό της αναδόχου εταιρείας φύλαξης.
Όσον αφορά στην αποζημίωση του τραυματισθέντος εργαζομένου, το Ανώτατο Δικαστήριο αναγνώρισε ότι ο παθών υπέστη σοβαρές και μόνιμες σωματικές και ψυχικές βλάβες, οι οποίες επηρεάζουν καθοριστικά την επαγγελματική και κοινωνική του ζωή.
Γι’ αυτό και επικύρωσε την καταβολή αποζημίωσης 15.000 ευρώ, διευκρινίζοντας ότι το ύψος της χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης καθορίζεται αποκλειστικά με βάση τις πραγματικές συνέπειες στον ίδιο τον εργαζόμενο και δεν εξαρτάται από την οικονομική κατάσταση του νοσοκομείου. Με τον τρόπο αυτόν αναιρέθηκε σχετική κρίση του διοικητικού εφετείου.
