Κινήσεις στο παρασκήνιο προκειμένου να «τοποθετηθεί» στη νέα τάξη πραγμάτων που διαμορφώνεται μετά την επέλαση Τραμπ στη διεθνή σκηνή, αλλά και έντονες διεργασίες στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ενωσης, δρομολογεί η Αθήνα, στον απόηχο και της συνάντησης του Γιώργου Γεραπετρίτη με τον Μάρκο Ρούμπιο. Πέραν της στρατηγικής σημασίας της βάσης της Σούδας, η Αθήνα διαθέτει τρία ισχυρά χαρτιά που εκτιμάται ότι ενδιαφέρουν την νέα αμερικανική διοίκηση. Πρώτον, το γεγονός ότι η κυβέρνηση Τραμπ μπορεί να έχει ανοίξει «μέτωπο» συνολικά με την Ε.Ε., αλλά επιδιώκει να διαμορφώσει προνομιακές σχέσεις με συγκεκριμένα κράτη-μέλη της. Σε αυτήν την κατεύθυνση, λέγεται, η Ελλάδα μπορεί να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο, καθώς διαθέτει «συγκριτικά πλεονεκτήματα» έναντι χωρών όπως η Ουγγαρία ή η Σλοβακία. Επίσης, τη συμμετοχή της χώρας ως μη μόνιμου μέλους στο Συμβούλιο Ασφαλείας, οι αποφάσεις του οποίου θα είναι κρίσιμες στη διάρθρωση της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ. Τέλος, στα υπέρ της Αθήνας περιλαμβάνεται το άριστο επίπεδο των σχέσεων με το Ισραήλ και τον αραβικό κόσμο. Οι νέες γεωπολιτικές ισορροπίες που τείνουν να διαμορφωθούν αποτυπώνονται και στη στάση της Αθήνας στο Ουκρανικό. Η ελληνική πλευρά δεν είναι δυνατόν να λάβει διακριτές αποστάσεις από το Κίεβο. Παράλληλα, όμως, δεν έχει λόγους να προβεί σε κινήσεις που θα προκαλούσαν τη δυσφορία της Ουάσιγκτον. Σε κάθε περίπτωση, η Αθήνα προσεγγίζει με προβληματισμό τις επί μέρους «συνόδους» που πραγματοποιούνται από κράτη της Ε.Ε. και μη –στο Παρίσι αρχικά και στη συνέχεια στο Λονδίνο– τόσο για το γεγονός ότι δεν έχει προσκληθεί να μετάσχει, αλλά και λόγω της αυξανόμενης εμπλοκής της Αγκυρας. Τέλος, υπογραμμίζεται ότι η Ελλάδα θα λάβει μέρος σε ειρηνευτική δύναμη στην Ουκρανία μόνο εάν η συμφωνία ειρήνευσης έχει «κλειδώσει» και η αποστολή της αφορά το σύνολο της Ε.Ε.
Τέλος στα σενάρια για πρόωρες
Εκτός οπτικού πεδίου του Κυρ. Μητσοτάκη είναι η προοπτική των πρόωρων εκλογών, παρά τη φημολογία περί του αντιθέτου, κατά τις τελευταίες εβδομάδες. Μεταξύ των λόγων για τους οποίους η σχετική απόφαση έχει «κλειδώσει» είναι οι εξής:
• Πρώτον, ο πρωθυπουργός δεν θα επέλεγε τη λύση της κάλπης με την κυβέρνηση υπό ισχυρή πίεση, εν μέσω ερωτημάτων για το δυστύχημα των Τεμπών και με την τοξικότητα και τη συνωμοσιολογία να κυριαρχούν στην πολιτική ζωή. Στην πιο δύσκολη, δηλαδή, πολιτικά και δημοσκοπικά καμπύλη της κυβερνητικής θητείας.
• Δεύτερον, η επιλογή των πρόωρων εκλογών δεν μπορεί να αιτιολογηθεί επαρκώς: Με δεδομένη την άνετη κοινοβουλευτική πλειοψηφία της Ν.Δ., θα σηματοδοτούσε ότι η κυβέρνηση υποχωρεί έναντι της «πλατείας», ενώ θα αναιρούσαν τη θέση του Κυρ. Μητσοτάκη ότι παραμένει εγγυητής της σταθερότητας, εν μέσω αναταράξεων στη διεθνή σκηνή.
• Τρίτον, θα ήταν σφάλμα η προκήρυξη εκλογών χωρίς να προηγηθεί η «κάθαρση» στην τραγωδία των Τεμπών μέσω της ολοκλήρωσης της προανακριτικής επιτροπής και της δίκης των υπευθύνων.
• Τέταρτον, η κυβέρνηση θα έχανε μια σειρά από πλεονεκτήματα που της προσφέρει η εξάντληση της τετραετίας: Ο Κυρ. Μητσοτάκης γνωρίζει πως εκλογές το 2027 σημαίνουν δύο ακόμη προϋπολογισμούς με ελαφρύνσεις για τους πολίτες, καθώς και ολοκλήρωση παρεμβάσεων σε τομείς όπως η υγεία, η παιδεία, αλλά και οι μεταφορές. Ως εκ τούτου, σύμφωνα με κυβερνητικά στελέχη, εκλογές θα μπορούσαν να προκηρυχθούν νωρίτερα μόνο εάν η κυβέρνηση εμπλακεί σε ένα μεγάλο και παρατεταμένο καθοδικό σπιράλ στις δημοσκοπήσεις.
Κέρδη και βάρη για το ΠΑΣΟΚ
Το συνολικό «ταμείο» του ΠΑΣΟΚ μετά την κοινοβουλευτική μάχη για τα Τέμπη θα γίνει με βάση τον κύκλο των νέων δημοσκοπήσεων. Πάντως, ο Νίκος Ανδρουλάκης έχει ως «συν» ότι η πρόταση μομφής κατά της κυβέρνησης κατατέθηκε εν πολλοίς με τους δικούς του όρους: δηλαδή στη χρονική συγκυρία που εκείνος επέλεξε, παρά τις πιέσεις του ΣΥΡΙΖΑ να υποβληθεί νωρίτερα, ενώ ανακοινώθηκε από τον ίδιο στη Βουλή. Στον αντίποδα, αρνητικά για την εικόνα του ΠΑΣΟΚ μπορεί να επιδράσει πως εμφανίστηκε να «διαπραγματεύεται» με τον ΣΥΡΙΖΑ, τη Νέα Αριστερά και την Πλεύση Ελευθερίας επί τέσσερις ημέρες για το περιεχόμενο της πρότασης. Πάντως, ίσως το σημαντικότερο ερώτημα που μένει να απαντηθεί είναι ο τελικός αντίκτυπος της επιλογής του Ν. Ανδρουλάκη να συμπεριλάβει στις διεργασίες για την πρόταση μομφής την Πλεύση Ελευθερίας: τη συγκεκριμένη επιλογή έσπευσε να εκμεταλλευθεί ο Κυρ. Μητσοτάκης χαρακτηρίζοντας τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ «ουρά της Κωνσταντοπούλου», αλλά και επαναφέροντας στο προσκήνιο την τοποθέτηση του Π. Γερουλάνου περί κυβερνητικής σύμπραξης του ΠΑΣΟΚ με τον ΣΥΡΙΖΑ, την Πλεύση Ελευθερίας, το Κίνημα Δημοκρατίας και το ΜέΡΑ25. Πάντως, στη Χαριλάου Τρικούπη, παρότι αναγνωρίζουν ότι η συμμετοχή της Ζωής Κωνσταντοπούλου στις διεργασίες για τη μομφή είχε το δικό της τίμημα, προσθέτουν πως εάν είχε αποκλειστεί θα ασκούσε ισχυρότατη «πίεση» προς το ΠΑΣΟΚ, διατυπώνοντας μαξιμαλιστικές θέσεις στη Βουλή, οπότε το κόστος θα ήταν μεγαλύτερο.
