Στις 3 Μαΐου 2011, σίγησε μια από τις πιο αγαπημένες φωνές του ελληνικού σινεμά. Ο Θανάσης Βέγγος, ο ηθοποιός που έγινε συνώνυμο της καλοσύνης, της αγωνίας του απλού ανθρώπου και του γνήσιου λαϊκού χιούμορ, έφυγε από τη ζωή, αφήνοντας πίσω του μια κληρονομιά που δεν ξεθωριάζει.
Δεν ήταν μόνο ένας σπουδαίος κωμικός ή ένας εξαιρετικός δραματικός ηθοποιός· ήταν η ενσάρκωση του ανθρώπου που παλεύει με αξιοπρέπεια, που αγαπά χωρίς όρους, που γελά με την ψυχή του — ακόμα κι όταν πονά.
Η Φίνος Φιλμς, με αφορμή την επέτειο του θανάτου του, δημοσίευσε ένα λιτό αλλά περιεκτικό μήνυμα στο Instagram:
«Αδιαμφισβήτητα ο πιο δημοφιλής και αγαπημένος ηθοποιός του ελληνικού κοινού τα τελευταία 70 χρόνια, ο Θανάσης Βέγγος αν και “λείπει” από το 2011, συνεχίζει να σκορπά λίγη από τη μαγεία του με κάθε αφορμή».
Πράγματι, ο Θανάσης Βέγγος δεν υπήρξε απλώς ηθοποιός. Υπήρξε σύμβολο ανθρωπιάς, ταπεινότητας και αληθινού χιούμορ. Ο άνθρωπος που δεν επιδίωξε τη διασημότητα, αλλά την προσέγγισε χωρίς να το θέλει, επειδή μίλησε στην καρδιά του κόσμου.
Η μνήμη του μένει ζωντανή μέσα από ταινίες που άφησαν ανεξίτηλο αποτύπωμα: ο «Ξένοιαστος Παλαβιάρης», ο «Θανάσης στη Χώρα της Σφαλιάρας» , οι «Διακοπές στο Βιετνάμ», ο «Δικτάτωρ Καλεί Θανάση», ο «Ηλίας του 16ου», και βέβαια, ο «Τσαρλατάνος» είναι ορισμένες μόνο απ’ τις ταινίες μέσα απ’ τις οποίες άφησε ανεξίτηλο το υποκριτικό του στίγμα.
Ο Θανάσης Βέγγος δεν ενσάρκωνε ρόλους – γινόταν κάθε ρόλος του. Και σε κάθε ρόλο, ένας άνθρωπος αναγνώριζε τον εαυτό του: κουρασμένο, καλοσυνάτο, γενναιόδωρο. Πάντα αληθινό.
Δεκατέσσερα χρόνια μετά τον θάνατό του, η απουσία του παραμένει ηχηρή.
