Φόρτωση Text-to-Speech…
Οι χθεσινές αναφορές του Φάνη Παππά και του Ανδρέα Κατσανιώτη κατά της μεταφοράς των αρμοδιοτήτων του ΟΠΕΚΕΠΕ στην ΑΑΔΕ δεν είναι τόσο μεμονωμένες. Σύμφωνα με πληροφορίες, υπάρχει αρκετά μεγάλη πίεση από «γαλάζιους» αγροτοσυνδικαλιστές, κυρίως της Β. Ελλάδας, προς βουλευτές του κόμματος να μην ψηφίσουν τη μεταφορά αρμοδιοτήτων. Η πίεση προς το παρόν δεν περνάει, αλλά όμως μαθαίνω ότι θα συνεχιστεί.
Οι φωνές της Φωτεινής
Η ερώτηση των έξι βουλευτών ενόχλησε, όπως σας έγραφα και χθες, το Μέγαρο Μαξίμου, καθώς θεωρήθηκε πως ήταν ένα χτύπημα κάτω από τη ζώνη για ένα «μη θέμα» επειδή οι καθυστερήσεις οφείλονται, όπως εξηγούν, στη διασταυρωτική διαδικασία και είναι θέμα χρόνου η αποπληρωμή. Από τους ερωτώντες βουλευτές, πάντως, εκείνη που είναι η πιο σκληρή είναι η Φωτεινή Αραμπατζή, όπως φάνηκε και χθες. Η βουλευτής Σερρών υπεραμύνθηκε της ερώτησης και δεν δίστασε να συγκρουστεί και με τον πρόεδρο του ΟΠΕΚΕΠΕ, σε σημείο που η φωνή της ακουγόταν ακόμη και εκτός της αίθουσας της συνεδρίασης, εκπλήσσοντας με την έντασή της.
Αιτήματα για την κλιματική αλλαγή
Ο Τσιάρας άλλωστε έχει τα δίκια του. Συντονιστικό δεν υπάρχει και τα αιτήματα είναι ακόμη συγκεχυμένα. Ενα τέτοιο χαρτί με αιτήματα έφτασε στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης από τους αγρότες της Κρήτης. Το χαρτί, χειρόγραφο, δεν ήταν πολύ διαφωτιστικό, καθώς ζητούσε να κηρυχθεί η Κρήτη σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, να υπάρξει κατανομή τεχνικής λύσης «σε όλους», ενώ υπήρχαν και αιτήματα για τους μελισσοκόμους, όπως μόνιμη στήριξη στην επιχορήγηση. Επιπλέον, υπήρχε μία αναφορά για «στήριξη του κλάδου απέναντι στις κλιματικές συνθήκες» και στην «ελληνοποίηση προϊόντων». Από την κυβέρνηση αναμένουν σαφέστερη λίστα αιτημάτων και επιτροπή εκπροσώπησης, και είναι έτοιμοι για διάλογο, όπως επισημαίνουν.
Χωρίς πειστικές απαντήσεις
Αν κάποιος, όμως, έχασε παταγωδώς από τη χθεσινή συνεδρίαση ήταν ο προσωρινός πρόεδρος του ΟΠΕΚΕΠΕ, Γιάννης Καββαδάς. Οπως σημείωναν οι βουλευτές, το υψηλόβαθμο στέλεχος της ΑΑΔΕ δεν είχε πειστικές απαντήσεις σε αρκετά ερωτήματά τους και, κυρίως, έδειχνε σε πολλές περιπτώσεις να μην μπορεί να αντεπεξέλθει στην πολιτική πίεση, επιβεβαιώνοντας το «μότο» πως οι τεχνοκράτες είναι συνήθως πολιτικά πολύ άπειροι για να μπουν και να ανταποκριθούν στο καμίνι της πολιτικής.
