Χριστούγεννα ξανά λοιπόν..
Τι χρώμα θα έδινες εσύ στα δικά σου Χριστούγεννα..
Advertisment
Τι συναίσθημα υπερτερεί μέσα σου αυτή την μικρή περίοδο..
Απάντησε πολύ σιγά..
Τόσο χαμηλόφωνα ,
που ούτε εσύ δεν θα μπορέσεις ν’ ακούσεις αν δεν νιώθεις έτοιμος..
Advertisment
Ίσως αγγίξει το πρόσωπο μου η εκπνοή σου και τρυπωσω μ’ αυτόν τον παράδοξο τρόπο στην ψυχή σου..
Μόνο με παράδοξους τρόπους συναντιομασταν πάντα..
Άλλωστε δεν μπορεί να υπάρξει άλλος τρόπος για το παράδοξο,
παρά μόνο να συμβεί μέσα απ’ τον ίδιο του τον πυρήνα..
Δεν θα το πω πουθενά παρά μόνο σε ‘σένα και σε ‘μένα..
Μην φοβηθείς να ανάψεις τα λαμπιόνια της θλίψης αν υπάρχουν..
Που ξέρεις..
Μπορεί να τα ενώσουμε κάνοντας το αστέρι στο δέντρο μας να ανάψει αυτή τη φορά και να ζεστάνει την ατελευτητη μοναξιά μας..
Και αν κ’ αυτό σου είναι δύσκολο πες το μόνο σε ‘σενα..
Γιατί εγώ ξέρω..
Ξέρω πως “Εσύ” κρυβόσουν πάντα πίσω απ’το πνεύμα των Χριστουγέννων..
Σε είχα δει όταν ήμουν παιδί..
Χωρίς γενειάδα και κόκκινο σκούφο,
αλλά οι σπίθες που πετάγονταν απ’ τα μάτια σου,
δημιουργούσαν αναζωπυρώσεις στο σκοτάδι..
Τις ακολούθησα μια προς μια και μέχρι τώρα δεν έπαψα να αναρωτιέμαι..
Γιατί το αποποιήθηκες τόσο
ώστε να φαίνεται σαν παραμύθι στο τέλος που μέχρι και ‘σύ ο ίδιος λησμονησες,
αναγκάζοντας έτσι χυδαία την εκ’ φύσεως ελεύθερη ψυχή σου
να ποδηγετει ένα φιλήσυχο φεγγάρι να ανοίξει βεντέτα με τα γήινα;
Αν βρήκα ποτέ απαγκιο ήταν από ‘σενα..
Και όχι από έναν ανέμελο ουρανό..
Εσύ απαγκίστρωσες το βλέμμα μου απ’ το έδαφος δείχνοντας μου τον ορίζοντα..
Εσύ μου γέλασες στο δρόμο όταν έψαχνα ίχνη ζωής..
Αχ ευθύνη..
Λίγοι τόλμησαν να λουστούν με το φώς σου..
Η αλήθεια θέλει θάρρος,
αλλά η μνήμη του ψέματος είναι κοντή..
Γι’ αυτό και λίγοι κατάφεραν να φτάσουν την πολυπόθητη πηγή σου..
Ελάχιστοι κράτησαν στα χέρια τους το σύμπαν ολόκληρο παίζοντας σκάκι με φεγγαροπετρες..
Έτσι!
Μόνο και μόνο για να δουν τους πλανήτες να στροβιλίζονται,
αλλάζοντας τον φυσικό ρυθμό και προσφέροντας καθ’ αυτόν τον τρόπο
πιο ενδιαφέροντες κόσμους στις ανήσυχες ψυχές..
Αχ φόβε που κυρίαρχος πια,
σκοτώνεις ως και τις κατσαρίδες,
λοιδορώντας την ανθρώπινη μοίρα,
που δεν τολμά πια να σηκώσει ανάστημα,
να σταθεί απέναντι σου
κοιτάζοντας σε στα μάτια και να σου πει ότι εσύ ευθύνεσαι για το παντοτινό έρεβος των ανθρώπων!
Έτσι αφήνεται αχαλίνωτη η καταστροφική ορμή σου
συνεχίζοντας ανενόχλητος,
να μολύνεις τα πάντα με το πέρασμα σου..
Παρέδωσες στον “υπέρτατο άλλο” τα ηνία νεκρώνοντας τα άγια φτερά σου,
θεωρώντας το πέταγμα πλέον,
τέχνασμα του νου..
Δεν θέλω να στο χαλάσω..
Αλλά δεν έχουμε άλλο χρόνο..
Η εμπειρία μου από ‘σενα όλα τα Χριστούγεννα που έζησα και έζησες,
είναι η αφαίρεση που αισθάνθηκες και όχι η πρόσθεση.
Χριστούγεννα πραγματικά με νατουραλιστική μαγεία,
δεν γίνεται να υπάρξουν χωρίς να προηγούνται ούτως ώστε να μπορούν και να έπονται..
Τα Χριστούγεννα οφείλουν ν’ αποτελούν κορύφωση και όχι μια φευγαλέα στιγμή..
Τα Χριστούγεννα έτσι όπως τα δημιούργησες σε μια φωτεινή σου στιγμή,
ξεχειλίζουν ανιδιοτέλεια και πολύ , πολύ ,πολύ, πολύ καθημερινότητα!
Χριστούγεννα που θα φάνταζε περιττό να τα γιορτάζουμε μια συγκεκριμένη περίοδο..
Ίσως ποτέ δεν έχουμε ζήσει αληθινά Χριστούγεννα..
Βάλε στη θέση του Χριστού εμένα..
Μη φοβάσαι δεν θα θυμώσει..
Αυτό θέλει..
Αυτό θέλει να θέλεις..
Σου είπε με χίλιους τρόπους ότι δεν νοιάζεται για θεούς..
Σου είπε..
” Πίστευε και μη,
εσύ να ερευνάς”.
Θυμήσου.
Νιώσε την αλήθεια.
Ενα καλό έχει η αλήθεια..
Την νιώθεις,
την εμπεριέχεις
δεν την σκέφτεσαι ούτως ώστε να πεις ότι είναι θέμα ιδιοσυγκρασίας μυαλού..
Είναι εσωτερική φωνή..
Διαθέσιμη για όλους..
Καλά και ευλογημένα Χριστούγεννα για όλους μας..
Είθε αυτά τα Χριστούγεννα να θυμηθούμε μαζί τον “λόγο”..
Την “αφορμή” που τα φτιάξαμε..
… Υψώνοντας ψηλά στο δέντρο μας το “αποτέλεσμα”
που αποδείχτηκε τόσο ισχυρό όταν πραγματώνεται,
που έχει τη δύναμη να τα κρατάει ζωντανά και αλώβητα στους καιρούς..
