«Τράβηξε ένα χαρτί από το γραφείο του και μου είπε: “Μόλις το πήρα από πάνω [Υπουργείο Άμυνας ΗΠΑ] είναι ένα υπόμνημα που περιγράφει πώς θα ανατρέψουμε επτά κυβερνήσεις μέσα σε πέντε χρόνια: πρώτα το Ιράκ, μετά η Συρία, ο Λίβανος, η Λιβύη, η Σομαλία, το Σουδάν και στο τέλος το… Ιράν”. Οι αλήθειες για το τι συνέβη σήμερα με το Ιράν είχαν ειπωθεί σε ένα δωμάτιο του Αμερικανικού Πενταγώνου πολλά χρόνια πριν.
Την παραπάνω περιγραφή είχε δώσει σε ζωντανή εκπομπή ο Αμερικανός στρατηγός Ουέσλι Κλαρκ το… 2003, αποκαλύπτοντας τα σχέδια της αμερικανικής κυβέρνησης να φέρουν τα πάνω κάτω στη Μέση Ανατολή ξεκινώντας με το Ιράκ και φτάνοντας στο… Ιράν.
Υπενθυμίζεται ότι ο Κλαρκ είχε διατελέσει στρατιωτικός διοικητής του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη και επικεφαλής της επιδρομής κατά της Γιουγκοσλαβίας στρατηγός.
Παρά το αμφιλεγόμενο βιογραφικό του, η αξιοπιστία των όσων αποκάλυψε δεν αμφισβητήθηκε ποτέ σοβαρά.
Η αποκαλυπτική συνάντηση των δύο στρατηγών – «Μα γιατί να εισβάλουμε;»
Ο Κλαρκ είχε δημοσιοποιήσει μια σημαντική συνομιλία που είχε στο Πεντάγωνο όταν επισκέφθηκε έναν συνάδελφο στρατηγό στο γραφείο του, λίγο μετά την 11η Σεπτεμβρίου 2001.
Ο στρατηγός αυτός ήταν ξεκάθαρος: «Έχουμε ήδη αποφασίσει. Θα πάμε σε πόλεμο με το Ιράκ».
Όταν ο Κλαρκ ρώτησε για ποιόν λόγο να εισβάλουν στο Ιράν η απάντηση ήταν: «Δεν ξέρω… Υποθέτω ότι δεν ξέρουν τι άλλο να κάνουν». Δεν είχαν βρει κάτι νέο που να συνέδεε τον Σαντάμ Χουσεΐν με την Αλ Κάιντα. «Όχι, τίποτα καινούριο. Απλώς αποφάσισαν να επιτεθούν στο Ιράκ» θα έλεγε ο στρατηγός στον Κλαρκ, προσθέτοντας: «Υποθέτω πως, όταν έχεις μόνο ένα σφυρί, όλα τα προβλήματα σου μοιάζουν με καρφιά».
Μερικές εβδομάδες αργότερα, οι ΗΠΑ θα βομβάρδιζαν ήδη το Αφγανιστάν. Όταν ο Κλαρκ θα επισκεπόταν ξανά τον στρατηγό στο Πεντάγωνο, θα τον ρωτούσε πάλι αν οι ΗΠΑ εξακολοθούσαν να σκοπεύουν να πάνε σε πόλεμο με το Ιράκ. «Είναι χειρότερο απ’ αυτό», απάντησε ο μυστηριώδης στρατηγός.
Τότε ήταν που έβγαλε το υπόμνημα και ανακοίνωσε στον Κλαρκ ότι σε αυτό απαριθμούνταν οι κυβερνήσεις που θα ανατρέπονταν από τις ΗΠΑ: Ιράκ, Συρία, Λίβανος, Λιβύη, Σομαλία, Σουδάν και, τέλος, Ιράν.
«τον ρώτησα αν ήταν απόρρητο. Μου απάντησε “ναι”». Του είπα: «Ε, τότε μην μου το δείχνεις»» θα θυμόταν ο Κλαρκ, καθώς δεν ήθελε καν να ξέρει λεπτομέρεις από ένα τέτοιο παράλογο σχέδιο.
«Πώς μας είδαν οι Ιρανοί»
Ο πρώην διοικητής του NATO, αφού περιέγραψε τη δραματική εκείνη συνάντηση, εξήγησε στην εκπομπή πως όταν κοιτάμε το Ιράν, δεν είναι ακριβώς επανάληψη της ίδιας ιστορίας, αλλά η αλήθεια είναι πως από την αρχή, το Ιράν είδε την παρουσία των ΗΠΑ στο Ιράκ ως απειλή και ως ευλογία ταυτόχρονα.
«Ευλογία, γιατί εμείς βγάλαμε από τη μέση τον Σαντάμ Χουσεΐν και τους Μπααθιστές, κάτι που οι ίδιοι δεν μπορούσαν να διαχειριστούν. Απειλή, γιατί ήξεραν πως ήταν οι επόμενοι στη λίστα» επεσήμανε, εξηγώντας τους λόγους που το Ιράν καλοέβλεπε την πτώση του Σαντάμ.
«Το Ιράν είχε χάσει περίπου ένα εκατομμύριο ανθρώπους στον πόλεμο με το Ιράκ [δεκαετία 1980]. Επιπλέον, έχουν μεγάλα και αδύναμα να φυλαχτούν σύνορα, γι’ αυτό και ήταν προς το ζωτικό τους συμφέρον να εμπλακούν βαθιά στο Ιράκ. Ανεχόταν τις επιθέσεις μας εναντίον των Μπααθιστών και χάρηκαν που συλλάβαμε τον Σαντάμ, αλλά την ίδια στιγμή έχτιζαν το δικό τους δίκτυο επιρροής. Προσέφεραν στρατιωτική βοήθεια, εκπαίδευση και συμβουλές –άμεσα ή έμμεσα– τόσο στους αντάρτες όσο και στις πολιτοφυλακές».
Γιατί να κατηγορήσεις το Ιράν;
Ο Κλαρκ, μάλιστα, είχε επισημάνει ότι θα ήταν άδικο να κατηγορηθεί το Ιράν για την νόμιμη και παράνομη -μερικές φορές- εμπλοκή του στο Ιράκ. «Δεν μπορείς εύκολα να κατηγορήσεις το Ιράν επειδή παρείχε ιατρικές επεμβάσεις στα μάτια για Ιρακινούς που τις έχουν ανάγκη. Αυτό δεν είναι αιτία πολέμου, αλλά σίγουρα είναι ένας τρόπος να αποκτήσει επιρροή» είπε.
Παρόλα αυτά, έλεγε ο Αμερικανός στρατηγός, η αμερικανική κυβέρνηση, αρνήθηκε πεισματικά να συνομιλήσει με το Ιράν για το πως έβλεπε τα πράγματα. «Εν μέρει επειδή δεν ήθελε να πληρώσει το πολιτικό κόστος εντός ΗΠΑ –ιδιαίτερα απέναντι στη δεξιά βάση ψηφοφόρων– αλλά και επειδή δεν ήθελε να νομιμοποιήσει ένα καθεστώς που προσπαθούσε να ανατρέψει» θα έλεγε ο Κλαρκ.
«Αν ήσουν στο Ιράν, πιθανώς θα πίστευες ότι ήσουν ήδη σε πόλεμο με τις ΗΠΑ. Από τη στιγμή που έχουμε διακηρύξει ότι χρειάζεται αλλαγή καθεστώτος και έχουμε ζητήσει από το Κογκρέσο να εγκρίνει 75 εκατομμύρια δολάρια για να το πετύχουμε, τότε είναι ξεκάθαρο» θα εξηγούσε, ομολογώντας μάλιστα ότι οι ΗΠΑ υποστήριξαν ακόμα και «τρομοκρατικές ομάδες – όπως φαίνεται – που διεισδύουν στο Ιράν και προκαλούν εκρήξεις».
«Ακόμα κι αν δεν το κάνουμε απευθείας, το γνωρίζουμε και πιθανόν το ενθαρρύνουμε. Άρα δεν είναι καθόλου περίεργο που πλησιάζουμε σε μια σύγκρουση με το Ιράν. Η άποψή μου δεν είναι ότι το Ιράν είναι «καλό παιδί». Δεν είναι. Αλλά δεν πρέπει να χρησιμοποιείται η στρατιωτική ισχύς, εκτός κι αν είναι η τελευταία, ύστατη λύση. Υπάρχει στρατιωτική επιλογή – αλλά είναι πολύ κακή επιλογή» θα έλεγε προφητικά ο Κλαρκ.
«Κάναμε τη Μέση Ανατολή πιο επικίνδυνη για όλους»
Ο Κλαρκ αναρωτιόταν το προφανές. «Το ζήτημα δεν είναι μόνο να φύγεις. Το ερώτημα είναι τι αφήνεις πίσω σου».
Εάν έφευγαν τότε οι Αμερικανοί θα έπρεπε να βρεθεί κάποιος να πολεμήσει τις σιίτες (Ιράν). Οι ομάδες Σουνιτών που είναι αρκετά ακραίες και πρόθυμες να πολεμήσουν, πιθανότατα θα είναι αυτές που συνδέονται με την Αλ Κάιντα. Και έτσι, ένα από τα πιο παράδοξα και επικίνδυνα σενάρια είναι ότι αν φύγουμε νωρίς από το Ιράκ, θα ενισχύσουμε άθελά μας την απειλή εναντίον μας: μια υπερβολικά ισχυρή Σουνιτική εξτρεμιστική ομάδα.
Έτσι, ο Κλαρκ φοβόταν ότι για να αποτραπεί η ιρανική επιρροή η κυβέρνησή του θα συνεργαζόταν με ομάδες που σχετίζονται με την Αλ Κάιντα «τους ίδιους ανθρώπους που μας επιτέθηκαν στις 11 Σεπτεμβρίου!».
«Αυτό είναι το παράλογο και ηθικά διφορούμενο σημείο της στρατηγικής μας στη Μέση Ανατολή. Αντί να σταθεροποιούμε την περιοχή, ίσως να την κάνουμε ακόμη πιο επικίνδυνη για όλους – και κυρίως για εμάς».
Ο Κλαρκ επιβεβαιώθηκε, στο Ιράκ (2003) πραγματοποιήθηκε εισβολή και ανατροπή. Στη Συρία επίσης επενέβησαν οι Αμερικανοί (2014) δίχως να τα καταφέρουν όμως. Στον Λίβανο δεν κατάφεραν να κάνουν κάτι. Στη Λιβύη ανέτρεψαν τον Μουμάρ Καντάφι (2011) μαζί με τους Ευρωπαίους. Στο Σουδάν προσέφεραν στήριξη για την πολιτική αλλαγή. Στη Σομαλία, οι ΗΠΑ μέσω χρηματοδότησης και υποστήριξης πολεμάρχων και μυστικών επιχειρήσεων της CIA, συνέβαλαν καθοριστικά στην ανατροπή της Ένωσης Ισλαμικών Δικαστηρίων.
Οι Ιρανοφάγοι σε Ελλάδα και Δύση όμως, έχουν μια ανοσία με την ιστορία, εκτός και αν την επικαλούνται επιλεκτικά και αποσπασματικά, βλέποντας μέσα από ιρανικά βουνά φανταστικές βόμβες που τους απειλούν…
