Από το Μέγαρο Μποδοσάκη –γωνία Αμαλίας και Σουρή– η Αθήνα μοιάζει σαν βορειοευρωπαϊκή πρωτεύουσα. Ο Εθνικός Κήπος δίνει την ψευδαίσθηση της πράσινης μητρόπολης που φτάνει μέχρι τους πρόποδες του γκρίζου Υμηττού. Τα πυκνά δέντρα σε πρώτο πλάνο κρύβουν την αθηναϊκή ενδοχώρα.
Ο έκτος όροφος του Μεγάρου προοριζόταν για τον πρωθυπουργό. Τώρα στεγάζει τον νέο αντιπρόεδρο της κυβέρνησης, Κωστή Χατζηδάκη, αφού ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν το πήρε ποτέ απόφαση να αφήσει την ασφάλεια του Μαξίμου. Εναν όροφο από κάτω, είναι η έδρα του υπουργού Επικρατείας Ακη Σκέρτσου.
Η χωροταξία δεν είναι τυχαία. Η έλευση του Χατζηδάκη και η γειτνίασή του με τον Σκέρτσο σηματοδοτούν και την ανασυγκρότηση του επιτελικού κέντρου της κυβέρνησης – ένα restart μετά την πολύμηνη απορρύθμιση που είχε προκληθεί με την αποχώρηση Παπασταύρου και Μπρατάκου και επιδεινώθηκε μετά τις ευρωεκλογές.
Ο Σκέρτσος –ο μόνος στον στενό κύκλο των συνεργατών του πρωθυπουργού που έχει αντέξει σταθερός έξι χρόνια στην πρώτη γραμμή της διακυβέρνησης– είχε στοχοποιηθεί από το βαθύ κόμμα. Ιδίως ύστερα από τη φυγή του Αλέξη Πατέλη, με τον οποίο αποτελούσαν «δίδυμο», ο υπουργός Επικρατείας υφίστατο τις νεοδημοκρατικές επιθέσεις σε κατάσταση οιονεί πολιτικής απομόνωσης.
Τώρα, λένε οι συνεργάτες του, με τον Χατζηδάκη κοντά του, αισθάνεται σαν να έχουν γεμίσει ξανά οι μπαταρίες του. Οι δύο ένοικοι του Μποδοσάκη είναι συγγενείς όχι μόνον ιδεολογικά, αλλά και ιδιοσυγκρασιακά. Αμφότεροι αντιλαμβάνονται την πολιτική πρωτίστως ως εργασία και τους ενθουσιάζουν εκείνα που οι άλλοι βρίσκουν… ξενέρωτα: οι λίστες με τους κυβερνητικούς στόχους και τα χρονοδιαγράμματα.
Αυτό το δίδυμο των «power point» –των διαφανειών με τα καθηκοντολόγια– έχει επωμιστεί την επανεκκίνηση και της κυβερνητικής μηχανής, με στόχο να καταφέρει να παρουσιάσει στα δύο χρόνια που απομένουν απτά αποτελέσματα.
Θα επιχειρήσει να το πετύχει βασιζόμενο σε μια νέα κυβερνητική δομή, ξεκινώντας από τις αλλαγές της ρουτίνας στο Μέγαρο στην άλλη «όχθη» του Εθνικού Κήπου – στο Μαξίμου: Ο πολυπληθής και ολίγον χαώδης πρωινός καφές δίνει τη θέση του σε τέσσερις διαφορετικούς κύκλους που θα συνεδριάζουν με συγκεκριμένο αντικείμενο, ώστε τα επιτελικά στελέχη να ασχολούνται «με αυτό που ξέρει ο καθένας καλύτερα», όπως σχολιάζει αρμόδια πηγή. Πρόκειται για α) τον στρατηγικό, δηλαδή πολιτικό, σχεδιασμό το πρόσταγμα του οποίου θα έχει ο Χατζηδάκης, β) τον κυβερνητικό σχεδιασμό που αφορά τις δράσεις της κυβέρνησης που θα έχει τον πρώτο λόγο πάλι ο κ. Χατζηδάκης μαζί με τον κ. Σκέρτσο, γ) την καθημερινή επικοινωνιακή διαχείριση και δ) την κοινοβουλευτική δράση.
Κοινοί στόχοι – Οι δυο τους είναι συγγενείς όχι μόνον ιδεολογικά, αλλά και ιδιοσυγκρασιακά. Αμφότεροι αντιλαμβάνονται την πολιτική πρωτίστως ως εργασία και τους ενθουσιάζουν εκείνα που οι άλλοι βρίσκουν… ξενέρωτα: οι λίστες με τους κυβερνητικούς στόχους και τα χρονοδιαγράμματα.
Το Νο 2 της κυβέρνησης έχει γραφείο και στο Μέγαρο Μαξίμου και στο Μέγαρο Μποδοσάκη όπου βρίσκονται όλοι οι στενοί του συνεργάτες και το δικό του, ξεχωριστό, επικοινωνιακό επιτελείο, υπό τον παλιό και έμπειρο συνεργάτη του Νίκο Σιγάλα.
Ιστορία μιας σχέσης
«Ουσιαστικά ο Χατζηδάκης είναι ένας Σκέρτσος με πιο πολιτικά χαρακτηριστικά», είχε πει πριν από μερικούς μήνες βουλευτής της Ν.Δ., σχολιάζοντας την ασπίδα προστασίας που ύψωνε ο τότε ΥΠΟΙΚ, όταν οι βουλευτές πυροβολούσαν κατά ριπάς τον υπουργό Επικρατείας για το νομοσχέδιο της ισότητας στον γάμο. Ο Κωστής Χατζηδάκης το έκανε τότε για δύο λόγους: Πρώτον, γιατί πράγματι νιώθει οικεία με τον Ακη Σκέρτσο και θεώρησε πως πρέπει να τον υπερασπιστεί και, δεύτερον, γιατί είναι από τη φύση του ισορροπιστής και συμβιβαστικός. Οι δυο τους, λένε πηγές που γνωρίζουν καλά τα άδυτα της κυβέρνησης, ήρθαν πιο κοντά από το 2023 όταν ο κ. Χατζηδάκης ανέλαβε το υπουργείο Οικονομικών. Ο Ακης Σκέρτσος είχε την υψηλή επίβλεψη του χαρτοφυλακίου, όμως αυτό όχι μόνο δεν δημιούργησε τριβές μεταξύ τους, αλλά ανακάλυψαν αμφότεροι την κοινή οπτική τους σε πολλά ζητήματα. «Και ο Κωστής Χατζηδάκης, αν του βγάλει κανείς το πολιτικό περιτύλιγμα, είναι ένας πολιτικός που του αρέσει η οργάνωση και τα κουτάκια με τα οποία δουλεύει ο Ακης», εξηγεί άνθρωπος που έχει συνεργαστεί από παλιά με τον κ. Χατζηδάκη.
Το πολιτικό περιτύλιγμα πάντως δεν βγαίνει… εύκολα από τον Χατζηδάκη. Αν και φροντίζει να το οριοθετεί πάντα, δεν παύει να είναι ένα «πολιτικό ζώο». Μεγαλωμένος στα αμφιθέατρα με τη ΔΑΠ, μετά στην Ευρωβουλή και στη δύσκολη Β΄ Αθήνας είναι ένας άνθρωπος που έχει φάει την πολιτική με το κουτάλι και ξέρει πότε να αγνοεί και πότε να δείχνει πως ακούει τις πλατείες. Γιατί αυτό που έχει μάθει να κάνει καλά είναι να μεταβολίζει την κοινή γνώμη και να την τοποθετεί σε πιο τεχνοκρατικό πλαίσιο. Δεν είναι τυχαίο ότι συνεργάστηκε καλά και με τον Κώστα Καραμανλή και με τον Αντώνη Σαμαρά και φυσικά σήμερα με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, δείχνοντας πως η πολιτική δεν είναι χόμπι, αλλά ένα επάγγελμα που ξέρει να κάνει καλά. Και με αυτόν τον επαγγελματισμό καλείται να «ισορροπήσει» το Μέγαρο Μαξίμου και το Μέγαρο Μποδοσάκη.
Προληπτικό μασάζ
Στους ανασχηματισμούς βέβαια, όσο καλοί και αν είναι, ισχύει πάντα το ρητό του Τόνι Μπλερ: «Δημιουργεί παραπάνω δυσαρεστημένους από όσους ευχαριστημένους, καθώς αυτοί που φεύγουν και αυτοί που δεν μπήκαν εκνευρίζονται, ενώ όσοι έμειναν ή εισήλθαν θεωρούν πως το… δικαιούνταν». Ετσι εξηγείται γιατί ο πρωθυπουργός την εβδομάδα που μας πέρασε είχε μπαράζ ραντεβού με βουλευτές που έμειναν εκτός σχήματος. Θάνος Πλεύρης, Δημήτρης Μαρκόπουλος, Δημήτρης Καιρίδης, Μακάριος Λαζαρίδης είναι μόνο μερικοί από τους βουλευτές που είχαν τετ α τετ με τον πρωθυπουργό. Και όχι απλώς μία συνάντηση, αλλά συζήτηση μακράς διάρκειας. Ο κ. Μητσοτάκης γνωρίζει πως το χρονικό σημείο είναι ιδιαίτερα κρίσιμο, καθώς οι βουλευτές που δεν μπήκαν στο σχήμα δεν έχουν πολλά περιθώρια να ελπίζουν στον έκτο χρόνο διακυβέρνησης. Η διαχείριση που θα επιχειρήσει η κυβέρνηση θα στοχεύει σε δύο επίπεδα. Το πρώτο περιλαμβάνει προσωπικές επαφές του πρωθυπουργού με πολλούς βουλευτές, ώστε να τους εκθέσει τις σκέψεις του και τις απόψεις του, όπως έκανε στους τέσσερις προαναφερθέντες. Και μαζί να τους προτείνει τρόπους αξιοποίησης, που μπορεί να έχει κατά νουν για κάποιους από αυτούς.
Τι θα συμβεί όμως εάν υπάρξουν βουλευτές που, είτε τώρα είτε σε δεύτερη φάση, εντείνουν την αντιπολιτευτική τακτική τους; Το Μέγαρο Μαξίμου έχει πλάνο διαχείρισης και για αυτή την περίπτωση. Οπως λέει αρμόδια πηγή, εάν κάποιος βουλευτής περάσει τις κόκκινες γραμμές, τότε το Μαξίμου δεν πρόκειται να μείνει με σταυρωμένα χέρια και δεν αποκλείονται μέχρι και κυρώσεις. Καθώς πηγαίνουμε άλλωστε προς τις εκλογές η βασικότερη επιδίωξη των βουλευτών δεν είναι άλλη από την επανεκλογή τους. Και η μη ένταξη στα ψηφοδέλτια θα είναι ένα δυνητικό φόβητρο στα χέρια του Μαξίμου. Ισως ο επόμενος που περάσει την κόκκινη γραμμή να είναι αυτός που θα χρησιμεύσει για παραδειγματισμό.
Η στροφή για την Προανακριτική
Πώς φτάσαμε στην απόφαση του Χρήστου Τριαντόπουλου να ζητήσει να πάει κατευθείαν στον φυσικό δικαστή για την υπόθεση του μπαζώματος; Οσοι ξέρουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τον τρόπο που λειτουργεί, λένε στην «Κ» πως όσα είχε πει ο πρωθυπουργός πριν από δύο εβδομάδες για την αναθεώρηση του άρθρου 86 περί ευθύνης υπουργών, ήταν προαναγγελία των προθέσεών του. Ουσιαστικά ο πρωθυπουργός έστειλε τότε το μήνυμα ότι η Βουλή δεν μπορεί πλέον να αποτελεί «ασπίδα» για τους υπουργούς, οι οποίοι θα πρέπει να αντιμετωπίζονται όπως οι υπόλοιποι πολίτες.
«Εκεί ήταν που φάνηκε προς τα πού πηγαίνει και η υπόθεση Τριαντόπουλου», αναφέρει κυβερνητική πηγή. Η αλήθεια είναι πως το προηγούμενο διάστημα στο Μέγαρο Μαξίμου υπήρξε έντονο ντιμπέιτ για το θέμα αυτό. Η τριάδα Μυλωνάκη, Μαρινάκη και Κουτνατζή ήταν σαφώς και χωρίς αστερίσκους υπέρ της άμεσης παραπομπής στο δικαστικό συμβούλιο. Νομικές επιφυλάξεις ωστόσο έβαζε στη συζήτηση ο Μάκης Βορίδης, λέγοντας ότι με αυτόν τον τρόπο αίρεται κάθε φίλτρο, γεγονός που θα μπορούσε να οδηγήσει σε ανεξέλεγκτη ποινικοποίηση της πολιτικής ζωής. Η άποψη βέβαια που επικράτησε στο Μαξίμου είναι πως το θέμα τελικά δεν είναι μόνο νομικό αλλά και πολιτικό, καθώς η κοινή γνώμη που πιστεύει σε συντριπτικά ποσοστά τη θεωρία της συγκάλυψης είναι βέβαιο ότι θα έβλεπε με μεγάλη δυσπιστία μια Προανακριτική με πλειοψηφία από τη Νέα Δημοκρατία. Η πλάστιγγα άρχισε να γέρνει προς την απευθείας παραπομπή στον φυσικό δικαστή. Η απόφαση όμως δεν μπορούσε να ληφθεί χωρίς τον θιγόμενο. Το περασμένο Σαββατοκύριακο υπήρξε η πρώτη επικοινωνία μεταξύ του πρωθυπουργού και του κ. Τριαντόπουλου, όπου διαπιστώθηκε ότι ο τέως υφυπουργός είχε ίδια οπτική γιατί έχει αντιληφθεί ότι χρειάζονται «γενναίες αποφάσεις» όχι μόνο για να αποδείξει την αλήθεια, αλλά και να δώσει πολιτικά επιχειρήματα στην κυβέρνηση και στη Ν.Δ. να μπορεί να τον υπερασπιστεί. Από τη στιγμή δε που δημιουργείται πολιτικό προηγούμενο, είναι αυτονόητο, όπως λένε από το Μαξίμου, πως η ίδια διαδικασία θα ακολουθηθεί και για τον Κώστα Καραμανλή, εφόσον η Δικαιοσύνη πέσει πάνω στο όνομά του και έρθει στη Βουλή, μία θέση που είχε αποδεχθεί και ο ίδιος ο πρώην υπουργός όταν μιλώντας στη Βουλή, είχε τονίσει ότι δεν θα κρυφτεί πίσω από την ασυλία του.
