Σε κάθε γωνιά της ελληνικής υπαίθρου, από τα απομονωμένα βουνά μέχρι τα ξεχασμένα μονοπάτια, ένας μύθος συνεχίζει να ζει αλλά και να συναρπάζει: Οι κρυμμένοι θησαυροί. Ιστορίες που μεταδίδονται από γενιά σε γενιά, ξεκινώντας τις περισσότερες φορές από τις διηγήσεις κάποιου παππού μίας οικογένειας, γίνονται αφορμή για μικρές ή μεγάλες περιπέτειες που μπορούν να αποφέρουν «χρυσούς» καρπούς. Άνθρωποι κάθε ηλικίας, ακόμη και ηλικιωμένοι, αγοράζουν τον εξοπλισμό τους και παίρνουν τον δρόμο της αναζήτησης με στόχο να εντοπίσουν κιβώτια με λίρες, νομίσματα και κοσμήματα, με οδηγό τους, τις αφηγήσεις των παλιών, τους τοπικούς θρύλους, και άλλες πολλές ένας ξεθωριασμένος χάρτης.
Ρεπορτάζ: Κωνσταντίνα Χαϊνά
Πίσω όμως από τη γοητεία του μύθου, ξεδιπλώνεται μία υπόγεια πραγματικότητα που συνδέεται με την ιστορία, αλλά και πολλές φορές με την…παρανομία, όπως στην περίπτωση στους Γόννους Λάρισας όπου ένας 53χρονος υπέκυψε στα τραύματά του αφού εγκλωβίστηκε σε σπηλιά 22 μέτρων, αναζητώντας λίρες. Η αναζήτηση θησαυρών στην Ελλάδα, δεν είναι απλώς μία ρομαντική περιπέτεια. Είναι ένα φαινόμενο που εξαπλώνεται αθόρυβα, με κοινότητες ανθρώπων να αφιερώνουν χρόνο, χρήματα και ενέργεια, κυνηγώντας το όνειρο ενός θαμμένου πλούτου. Άλλοι με μεταλλικούς ανιχνευτές, άλλοι με παλιούς χάρτες ή στόματα που «γνωρίζουν», σκάβουν στα κρυφά, ελπίζοντας να βρουν κάτι που θα αλλάξει την ζωή τους. Κι ανάμεσα στις φήμες και τις φαντασιώσεις, υπάρχουν και οι πραγματικές ανακαλύψεις — σπάνιες, αλλά υπαρκτές — που κρατούν ζωντανό το ενδιαφέρον και τροφοδοτούν την επόμενη αναζήτηση.
Σημείο «μηδέν» οι ιστορίες από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο
«Το κυνήγι θησαυρού είναι μία νόμιμη δραστηριότητα. Για να κάνει κάποιος χρήση ενός ανιχνευτή μετάλλων, θα πρέπει πρώτα να βγάλει τις σχετικές άδειες από την Πολιτεία, τόσο για την κατοχή του, αλλά και προκειμένου να σκάψει στις περιοχές που έχει διαλέξει να ψάξει, οι οποίες εξίσου πρέπει να είναι δηλωμένες. Πρόκειται για ένα χόμπι όπως όλα τα άλλα, π.χ. το ψάρεμα, το κυνήγι, η ποδηλασία» αναφέρει στο enikos.gr ο κ. Αντώνης Βλάχος, ο οποίος ασχολείται επαγγελματικά με έρευνες χρυσού και θησαυρών, έχοντας καταστήματα σε Νίκαια, Κοζάνη, Πάτρα αλλά και στο εξωτερικό.
Ο κ. Βλάχος ξεκίνησε από την ηλικία των 19 ετών να ασχολείται με το κυνήγι θησαυρού, αφού του άρεσε η εμπειρία της αναζήτησης και της ανακάλυψης, και πλέον, δραστηριοποιείται και συμμετέχει σε έρευνες που πραγματοποιούνται σε όλη την Ευρώπη. «Για παράδειγμα, αυτή τη στιγμή που μιλάμε, βρίσκομαι στη Γερμανία για μία έρευνα. Ο εξοπλισμός που χρησιμοποιούμε είναι πολυσύνθετος. Χρειαζόμαστε ανιχνευτές μετάλλων, ανιχνευτές αποστάσεων, μηχανήματα εικόνων εδάφους. Μπορεί να ελέγξουμε μία ακτίνα δράσης 2 χλμ και σε βάθος ξεπερνάμε τα 20 μέτρα. Συνήθως, είμαστε μία ομάδα ατόμων με ειδικές γνώσεις πάνω στο αντικείμενο, όπως γεωλόγοι, γεωφυσικοί, ιστορικοί, και αφού αξιολογήσουμε τα στοιχεία και τα εξακριβώσουμε, ξεκινάμε να ψάχνουμε. Τις περισσότερες φορές, όλα ξεκινούν από μία ιστορία από κάποιον παππού, και αναζητούμε αν υπάρχει πραγματική βάση, εάν οι πληροφορίες είναι σωστές, και τα ονόματα πραγματικά».
Μία έρευνα, σύμφωνα με τον κ. Βλάχο, μπορεί να διαρκέσει από 1 ώρα έως και 10 ημέρες. «Εμείς, εάν ψάξουμε και δεν βρούμε θησαυρό, σταματάμε, αλλά πληρωνόμαστε σε περίπτωση που συμμετέχουμε στην έρευνα».
Οι περισσότερες ιστορίες έχουν ως σημείο εκκίνησης τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Όπως εξηγεί ο κ. Βλάχος, όλα αρχίζουν με τους Γερμανούς που ήρθαν στην Ελλάδα και λεηλάτησαν κάθε χωριό και κάθε πόλη, μαζεύοντας μεγάλες περιουσίες, αλλά και κρύβοντας διάφορα αντικείμενα στη χώρα μας. «Τότε, οι στρατιώτες, μετακινούμενοι σε μέτωπα πολέμου, συνήθιζαν να κρύβουν οτιδήποτε, ώστε όταν γυρίσουν να το βρουν και να το πάρουν πίσω. Μέχρι και σήμερα εμφανίζονται δεκάδες ξένοι που έρχονται στη χώρα μας και ψάχνουν για θησαυρούς με χαρτιά και σημάδια από τους παππούδες».
«Δικηγόροι, γιατροί αλλά και πολιτικοί αναζητούν θησαυρούς»
Ερωτηθείς για τις ηλικιακές ομάδες που απασχολούνται είτε επαγγελματικά, είτε ως ερασιτέχνες με το κυνήγι θησαυρού, ο κ. Βλάχος αναφέρει πως δεν υπάρχει συγκεκριμένη ηλικία για αυτή την δραστηριότητα. «Έχω πελάτες που είναι 18 χρονών μέχρι 85-90, ενώ υπάρχουν και σε όλο τον κοινωνικό ιστό, από δικηγόρους, γιατρούς, πολιτικούς, μέχρι απλούς ανθρώπους που αναζητούν ένα καλύτερο αύριο. Κάποιος, μπορεί να αλλάξει την ποιότητα της ζωής του από την μία ημέρα στην άλλη, με το να βρει έναν θησαυρό. Εάν είναι τυχερός μπορεί να βρει για παράδειγμα ένα κιβώτιο με δεκάδες λίρες και τότε αλλάζουν όλα. Από όσα ακούμε ωστόσο, μόνο ένα ποσοστό τύπου 5% είναι πραγματικό, ίσως να είναι και υπερβολικό αυτό που λέω, γιατί κάποιος που γνωρίζει μία ιστορία, δεν την λέει πουθενά, παίρνει τον θησαυρό, και φεύγει».
Το κόστος για να αγοράσει κάποιος έναν ανιχνευτή μετάλλων, ξεκινάει από 200-300 ευρώ και μπορεί να φτάσει μέχρι και τα 20.000 ευρώ. «Άνθρωποι με πολύ λίγα χρήματα, μπορούν να γίνουν πλούσιοι εάν είναι τυχεροί. Για παράδειγμα, υπάρχουν αυτοί που πηγαίνουν σε παραλίες κάθε χειμώνα και ψάχνουν να βρουν αντικείμενα που χάσει οι λουόμενοι. Αν και δεν επιτρέπεται να ψάξουν μέσα στην θάλασσα, πολλοί φυσικά είναι αυτοί που το κάνουν, όπως και στο βουνό, και ρισκάρουν και την ίδια τους την ελευθερία, εφόσον είναι παράνομοι» επισημαίνει και ερωτηθείς εάν υπάρχουν συγκεκριμένες περιοχές που αναζητούν οι Έλληνες θησαυρούς, ο ίδιος απαντά πως υπάρχει κυρίως μεγάλη δραστηριότητα στην Βόρεια Ελλάδα».
«Επιτήδειοι πουλάνε πλαστούς χάρτες»
Τα τελευταία 10 χρόνια, υπάρχει περίπου 30% αύξηση στις πωλήσεις ανιχνευτών μετάλλων, και αυτό οφείλεται σύμφωνα με τον κ. Βλάχο, στις ιστορίες που βλέπουν το φως της δημοσιότητας, οι οποίες ελκύουν την φαντασία πολλών ανθρώπων, οι οποίοι χωρίς δεύτερη σκέψη, ξεκινούν την αναζήτησή τους για θησαυρό. Παράλληλα, τονίζει πως υπάρχουν επιτήδειοι που πωλούν πλαστούς χάρτες σε πολίτες, ακόμη και μέσω διαδικτύου, από 200 ευρώ έως και 20.000 ευρώ. «Βέβαια, εμείς έχουμε ανακαλύψει και αρκετούς αυθεντικούς, είτε χάρτες από το εξωτερικό με σημειώσεις των παππούδων».
Το συγκεκριμένο χόμπι, ο κ. Βλάχος το χαρακτηρίζει «αρρώστια», καθώς σε περίπτωση που ξεκινήσει κανείς την αναζήτηση για κάποιον θησαυρό, και όντως μπορέσει να ανακαλύψει οτιδήποτε, δεν σταματάει ποτέ. «Έχουμε βρεθεί πολλές φορές μάρτυρες σε ανακαλύψεις, είτε από προσωπικές μας έρευνες, είτε πελατών μας. Έχουμε βρει αντικείμενα αξίας, όπως π.χ. χρυσές λίρες, ασημένια κέρματα, κοσμήματα, σε παλιά σπίτια και σε εγκαταλελειμμένα χωριά που κάηκαν. Οι ιστορίες στο συγκεκριμένο χόμπι δεν τελειώνουν ποτέ, όπως ούτε οι αναζητήσεις».
