Οι βαριές ποινές που προβλέπονται για τα κράτη – µέλη που παραβιάζουν τις προβλεπόµενες προθεσµίες και παρακρατούν αδικαιολόγητα κοινοτικούς πόρους που όφειλαν να έχουν αποδώσει στους δικαιούχους αγρότες, είναι απ’ ότι φαίνεται και ο λόγος για τον οποίο στην Ελλάδα, το θέµα των πληρωµών έχει µπλέξει για τα καλά και δύσκολα θα βρει απάντηση σε ορατό χρόνο.
Ολόκληρο το ρεπορτάζ στην Agrenda που κυκλοφορεί
Άλλωστε, έτσι που έχουν γίνει τα πράγµατα µε τον ΟΠΕΚΕΠΕ, κανείς εκ των αρµοδίων, πολλώ δε µάλλον ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, Κώστας Τσιάρας, δεν έχει το θάρρος να πει τα πράγµατα µε το όνοµά τους και να ζητήσει ξαφνικά από τον πρωθυπουργό και την κυβέρνηση και µάλιστα από εθνικούς πόρους, δηλαδή από τον κρατικό προϋπολογισµό, ένα κονδύλι άνω των 100 εκατ. ευρώ το οποίο θα πρέπει να καλύψει απλά και µόνο τη ζηµιά ποινή της καθυστέρησης.
Με άλλα λόγια αν οι εκκρεµείς υποχρεώσεις από άµεσες ενισχύσεις και διαρθρωτικά προγράµµατα υπερβαίνουν, όπως είναι γνωστό το ποσό των 400 εκατ. ευρώ, τότε η ποινή 25% που προβλέπεται κατά µέσο όρο για το δίµηνο και πλέον της καθυστέρησης υπερβαίνει τα 100 εκατ. ευρώ. ∆ηλαδή, για να πληρωθούν στο ακέραιο τα 400 εκατ. ευρώ, ο κρατικός προϋπολογισµός θα πρέπει να επωµισθεί τώρα άλλα 100 εκατ. ευρώ.
Ποιος έχει το θάρρος να ζητήσει αυτά τα χρήµατα;
Να θυµίσουµε ότι εκκρεµούν 60 εκατ. ευρώ για παλιά βιολογικά, 43 εκατ. ευρώ για σπάνιες φυλές, κοµφούζιο και απονιτροποίηση, 84 εκατ. ευρώ από άµεσες ενισχύσεις, 130 εκατ. ευρώ από νέα βιολογικά φυτικής κατεύθυνσης και άνω των 100 εκατ. ευρώ για νέα βιολογικά ζωικής παραγωγής και µελισσοκοµίας.
Το συγκεκριµένο «µπλέξιµο» φρενάρει, όπως είναι φυσικό, όχι µόνο την καταβολή των παραπάνω κονδυλίων αλλά και πολλές από τις άλλες έκτακτες ενισχύσεις και αποζηµιώσεις που έχουν προορισµό τους αγρότες. Για παράδειγµα, το Μέτρο 23 (178 εκατ. ευρώ), τις αποζηµιώσεις για αγορά ζωοτροφών λόγω ευλογιάς (63 εκατ. ευρώ), τις βοήθειες λόγω Daniel στη Θεσσαλία (24 εκατ. ευρώ για φυτικό κεφάλαιο και 12 εκατ. ευρώ για φερτά υλικά), όπως και το σύνολο της δραστηριότητας του ΕΛΓΑ ο οποίος, όπως λέγεται έχει εξαντλήσει εδώ και καιρό τα αποθεµατικά του.
Κάπως έτσι εξηγείται και ο λόγος για τον οποίο και την προηγούµενη χρονιά, µόνο λόγω καθυστερήσεων, χάθηκαν οριστικά πάνω από 80 εκατ. ευρώ άµεσων ενισχύσεων, αφού η ποινή είχε φτάσει στο 100% και το κράτος δεν είχε καµιά διάθεση να βάλει τα χρήµατα αυτά από τον κρατικό προϋπολογισµό. Στον ίδιο δρόµο οδηγούνται οι εξελίξεις και σήµερα. Μόνο που αυτή τη φορά τα χρήµατα είναι ακόµα πιο πολλά και η απαίτηση των αγροτών πολύ πιο ξεκάθαρη. Είναι βέβαιο πως αυτή τη φορά, εξ αυτού του λόγου, στην κυβέρνηση… θα πέσουν κεφάλια.
Κι όλα αυτά, γιατί, λίγοι µπήκαν στον κόπο να διαβάσουν τι γράφει ο ΚΑΤ’ ΕΞΟΥΣΙΟ∆ΟΤΗΣΗ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ (ΕΕ) 2022/127 ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ της 7ης ∆εκεµβρίου 2021 για τη συµπλήρωση του κανονισµού (ΕΕ) 2021/2116 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συµβουλίου µε κανόνες για τους οργανισµούς πληρωµών και άλλους οργανισµούς, τη δηµοσιονοµική διαχείριση, την εκκαθάριση λογαριασµών, τις εγγυήσεις και τη χρήση του ευρώ. Εκεί ακριβώς προβλέπονται οι ποινές που ισχύουν για κάθε µήνα καθυστέρησης στην απόδοση των ενισχύσεων στους αγρότες, µε υπαιτιότητα βέβαια των αρχών που είναι επιφορτισµένες µ’ αυτό το αντικείµενο. Στο κρίσιµο εξάµηνο 1η Ιουλίου – 31 ∆εκεµβρίου, οι ποινές κλιµακώνονται από 10%-100%.
