Πουλιά στον αέρα
Η επιλογή να µεταφερθεί το σύνολο των αρµοδιοτήτων του Οργανισµού στον ΟΠΕΚΕΠΕ δεν είναι απλώς µια λύση υπό τις παρούσες περιστάσεις, είναι ξεκάθαρα η δέουσα λύση.
Όπως λένε και οι νεολαίοι, είναι ή λύση! ∆εν µπορώ να ξέρω ποιος ήταν τελικά ο εµπνευστής αυτής της λύσης, είµαι ωστόσο βέβαιος ότι αυτή τη φορά, ο ίδιος ο πρωθυπουργός, την έπιασε στον αέρα. Αυτό δείχνει µε τη σειρά του ότι και ο ίδιος είχε εντοπίσει το πρόβληµα και αναζητούσε εναγωνίως µια ασφαλή διέξοδο.
Μετακόµιση
Τώρα άστους να χτυπιούνται! Οι µεν ευρωπαίοι εισαγγελείς, έχουν στα χέρια τους όλο το υλικό που χρειάζονται για να βρουν τους υπαίτιους των αξιόποινων πράξεων, η δε ευρωπαϊκή επιτροπή (DGAgri) έχει καταλάβει πλέον καλά περί τίνος πρόκειται και είναι αποφασισµένη όχι απλά να διευκολύνει τη µετάβαση στη ΑΑ∆Ε αλλά να επιβάλει την ολοκλήρωσή της το ταχύτερο δυνατόν και εξ όσων µπορώ να γνωρίζω πριν την έναρξη των δηλώσεων ΟΣ∆Ε για το 2026.
Νοικοκυρόπαιδο
Λυπάµαι που θα το πω αλλά η διαχείριση του όλου θέµατος έχει φύγει από τα στενά όρια της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης. Έχει επίσης αφήσει στη άκρη όλους όσοι προηγούµενα είχαν ασχοληθεί µε το θέµα από το Μέγαρο Μαξίµου. Τώρα, µε απόφαση Μητσοτάκη, έχει περάσει στην ευθύνη του αντιπροέδρου της κυβέρνησης και ικανότατου στο χειρισµό τέτοιοι είδους υποθέσεων – µεταρρυθµίσεων, Κωστή Χατζηδάκη. Ο τελευταίος έχει αποδείξει ότι διαθέτει τη τεχνογνωσία και µέχρι τώρα δεν έχει αφήσει καµιά δουλειά στη µέση.
Πατερούλης
Άδικα λοιπόν χάνουν τα λόγια τους και εκτίθενται κάτι «σχολιαρόπαιδα» του ΓΕΩΤΕΕ. Είναι, δε λέω, σκληρό, να χάνεις τον… πατερούλη σου, αγγίζει όµως τα όρια της συνενοχής όταν λογαριάζεις για «πατερούλη» αυτόν που αποµυζά ανελέητα µια ολόκληρη κοινωνία. Τα υπόλοιπα, όπως είπαµε, είναι δουλειά της δικαιοσύνης.
Στην Επίδαυρο
Το µεγαλύτερο πάντως κακό που έκανε η «δυναστεία» του ΟΠΕΚΕΠΕ και όσοι καλλιέργησαν τη διαφθορά στα ενδότερα και πέριξ του Οργανισµού Πληρωµών, είναι που χάθηκε κάθε ενδιαφέρον στα θέµατα της αγροτικής πολιτικής. Οι περισσότερες αποφάσεις ήταν καθοδηγούµενες από µια µικρή «κάστα» µυηµένων στα τερτίπια του ΟΣ∆Ε, η οποία υπαγόρευε πολιτικές κοµµένες και ραµµένες στα µέτρα της. Το τέλος αυτής της τραγωδίας, ανοίγει ξανά το δρόµο στην πραγµατική πολιτική και στο πηγαίο ενδιαφέρον για τα θέµατα της αγροτικής παραγωγής.
