Τζένιφερ Λόρενς: Καταδίκασε την «απαράδεκτη γενοκτονία» που διαπράττεται στη Γάζα, κατά τη βράβευσή της στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Σαν Σεμπαστιάν

Η Τζένιφερ Λόρενς, η πολυβραβευμένη ηθοποιός, παραγωγός και σκηνοθέτις από τη Βόρεια Αμερική, τιμήθηκε στο 73ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Σαν Σεμπαστιάν με το βραβείο Donostia, την ύψιστη διάκριση του θεσμού. Η ίδια δεν έκρυψε τη συγκίνησή της, δηλώνοντας πως αισθάνεται «απίστευτα τυχερή και [αισθάνεται] πραγματικά δέος» για την αναγνώριση αυτή, ιδιαίτερα από ένα φεστιβάλ που, όπως τόνισε, αγαπά βαθιά τον κινηματογράφο και την τέχνη της αφήγησης.

«Οι ιστορίες μπορούν να μας διδάξουν όλους μας, να μας ενώσουν σε μια κοινή συναισθηματική εμπειρία και, κάποιες φορές, να μας υπενθυμίσουν ακριβώς τη στιγμή που το χρειαζόμαστε ότι ίσως όλοι είμαστε πιο συνδεδεμένοι κατά κάποιο τρόπο», είπε η ηθοποιός, εκφράζοντας την ευγνωμοσύνη της για την τιμή.

Η Αμερικανίδα πρωταγωνίστρια της μεγάλης οθόνης Τζένιφερ Λόρενς καταδίκασε σήμερα «την απαράδεκτη (…) γενοκτονία» που διαπράττεται στη Λωρίδα της Γάζας και επέκρινε την αμερικανική πολιτική για την έλλειψη «ακεραιότητάς» της, κατά τη διάρκεια του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Σαν Σεμπάστιαν στην Ισπανία.

“What’s happening is no less than a genocide & unacceptable.”

Oscar winner Jennifer Lawrence spoke up for Palestine at the San Sebastian film festival press conference today pic.twitter.com/HoRDsuw60x

— The Resonance (@Partisan_12) September 26, 2025

«Αυτό που συμβαίνει δεν είναι τίποτα λιγότερο από μια γενοκτονία και είναι απαράδεκτο», απάντησε η 35χρονη ηθοποιός, όταν ρώτησαν τη γνώμη της σχετικά με την κατάσταση στη Γάζα κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης Τύπου, προτού παραλάβει το τιμητικό βραβείο Donostia.

«Ανησυχώ πολύ για τα παιδιά μου, για όλα μας τα παιδιά», συνέχισε η ίδια, προτού αναφερθεί επίσης στην κατάσταση στη χώρα της.

«Αυτό που με θλίβει τόσο πολύ είναι ότι αυτή η έλλειψη σεβασμού και ο τρέχων διάλογος στην αμερικανική πολιτική θα γίνουν κάτι το φυσιολογικό για εκείνα, θέλω να πω, για τους νέους που ψηφίζουν τώρα στην ηλικία των 18 ετών», συμπλήρωσε η διάσημη ηθοποιός.

«Θα τους φαίνεται απολύτως φυσιολογικό το ότι η πολιτική δεν έχει καμία ακεραιότητα. Οι πολιτικοί ψεύδονται, δεν υπάρχει ενσυναίσθηση και πρέπει να θυμόμαστε ότι όταν αγνοείς τι συμβαίνει στην μία πλευρά του κόσμου, δεν θα αργήσει αυτό να συμβεί επίσης στη δική σου πλευρά», υποστήριξε η Λόρενς, χωρίς να κατονομάσει κανέναν.

Η βραβευθείσα με Όσκαρ το 2013 για την ταινία “Οδηγός Αισιοδοξίας” εξέφρασε τη λύπη της που οι δηλώσεις της ή εκείνες συναδέλφων της σε θέματα της επικαιρότητας το μόνο που κάνουν είναι να «ρίχνουν λάδι στη φωτιά», ενώ τα ζητήματα του δημόσιου διαλόγου θα έπρεπε, σύμφωνα με την ίδια, να επιλύονται από τους «εκλεγμένους αντιπροσώπους».

Τη βραδιά παρουσίασε ο ηθοποιός Ίνιγκο Γκαστέσι, ενώ ο πρόεδρος της κριτικής επιτροπής, σκηνοθέτης Χ.Α. Μπαγιόνα (σκηνοθέτης του «Ορφανοτροφείου»), απένειμε στη Λόρενς το βραβείο.

Η βράβευσή της έχει ξεχωριστή σημασία, καθώς σε ηλικία μόλις 35 ετών έγινε η νεότερη καλλιτέχνις που έχει λάβει το βραβείο από το 1986, όταν θεσπίστηκε για πρώτη φορά. «Όταν σκέφτομαι τους καλλιτέχνες που έχουν προηγηθεί —την απαράμιλλη Μέριλ Στριπ, τον θρυλικό Πέδρο Αλμοδόβαρ, την εμβληματική Λορίν Μπακόλ— νιώθω τόσο απίστευτα τυχερή, αλλά και πολύ μεγάλο δέος. Είναι σχεδόν αδύνατον να συνειδητοποιήσω ότι το όνομά μου συγκαταλέγεται δίπλα σε εκείνους που με ενέπνευσαν σε όλη μου τη ζωή. Είναι πραγματικά ξεχωριστό», τόνισε η Λόρενς.

Με χιούμορ, ο Μπαγιόνα θύμισε ότι ο Ντόναλντ Σάδερλαντ της είχε κάποτε προτείνει να αλλάξει το όνομά της σε «Τζένιφερ Λόρενς Ολίβιε», καθώς η υποκριτική της δεινότητα ήταν αντάξια του σπουδαίου Βρετανού ηθοποιού. «Όπως κι εκείνος, η Λόρενς έχει μια φυσική ροή: ευφυής, προσεκτική, χαρισματική. Είναι από εκείνες τις ηθοποιούς που μιλούν κατευθείαν στην κάμερα, που καθοδηγούν το βλέμμα μας εκεί όπου θέλουν, χωρίς καν να το καταλάβουμε», σημείωσε, εξυμνώντας την «απεριόριστη ευελιξία» της. «Μπορεί να είναι ταυτόχρονα η Λορίν Μπακόλ και η Τζίνα Ρόουλαντς, ακόμη και στον ίδιο ρόλο. Μπορεί να είναι ό,τι θέλει, γιατί ό,τι κάνει μοιάζει αυθεντικό».

Ο σκηνοθέτης τόνισε επίσης πως πέρα από το ταλέντο της, η Λόρενς η ίδια είναι «ένας μαγνήτης για το κοινό», το οποίο την αγαπά και τη θαυμάζει, γι’ αυτό και, παρόλο που έχει συνεργαστεί με δεκάδες σκηνοθέτες, κάθε ταινία της φέρει ανεξίτηλα και τη δική της υπογραφή. «Έχει ήδη κερδίσει όλα τα μεγάλα βραβεία —Όσκαρ, BAFTA, Independent Spirit, SAG, Χρυσές Σφαίρες—, αλλά δεν είχε ακόμη το βραβείο της Donostia (σ.σ. έτσι αποκαλούν το τιμητικό βραβείο που δίνουν στο Σαν Σεμπαστιάν, από τη βασκική ονομασία του). Σήμερα, όμως, το απέκτησε, μαζί με το πιο σημαντικό: το θερμό χειροκρότημα του κοινού στο Σαν Σεμπαστιάν».

Η Λόρενς έχει ήδη χαράξει μια εντυπωσιακή πορεία: από το Όσκαρ που κέρδισε για το «Οδηγός Αισιοδοξίας» (Silver Linings Playbook), μέχρι τις ταινίες «Οδηγός Διαπλοκής» (American Hustle), «Joy» (Joy), Don’t Look Up και βέβαια την τριλογία των «Αγόνων Πείνας» (The Hunger Games), που την έκανε σύμβολο μιας ολόκληρης γενιάς θεατών. Τα τελευταία χρόνια, όμως, η συμβολή της δεν περιορίζεται μόνο στην υποκριτική. Μέσα από την εταιρεία παραγωγής Excellent Cadaver, την οποία ίδρυσε το 2018 μαζί με την Τζαστίν Τσιαρόκι, έχει στηρίξει ταινίες και ντοκιμαντέρ που ξεχωρίζουν για την τόλμη και τη δύναμή τους, όπως το μια υπέροχη μικρότερη σε προϋπολογισμό ταινία που μπορείτε να δείτε στο AppleTV, το Causeway, τα «Μαθήματα Αποπλάνησης» (No Hard Feeling)s και το βραβευμένο με Peabody «Ψωμί και Τριαντάφυλλα» (Bread & Roses).

Στο φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν, η Λόρενς στάθηκε επίσης στο πλευρό της πιο πρόσφατης ταινίας της, «Πέθανε Αγάπη Μου» (Die My Love) της Λιν Ράμσεϊ, όπου συμμετέχει και ως πρωταγωνίστρια και ως παραγωγός. Μίλησε για έναν ρόλο που την άγγιξε βαθιά, μια γυναίκα που βιώνει κρίση ταυτότητας ως καλλιτέχνιδα, σύζυγος και μητέρα. «Η ιστορία αυτή ήταν τόσο ωμή και τόσο μοναδική, που ήξερα ότι μόνο με τη Λιν μπορούσα να την αποδώσω. Έφερε όλο το πάθος, τη συγκίνηση και τον ατίθασο παλμό που χρειαζόταν», τόνισε.

Η απονομή του Donostia Award δεν αποτελεί απλώς έναν σταθμό στην καριέρα της Τζένιφερ Λόρενς, αλλά κι έναν φόρο τιμής σε μια καλλιτέχνιδα που με το ταλέντο και τις επιλογές της έχει καταφέρει να ενώσει το κοινό σε κάθε γωνιά του κόσμου. Είναι, όπως ανέφεραν και στο Φεστιβάλ, μια υπενθύμιση ότι το σινεμά, στην καρδιά του, είναι μια γέφυρα που μας φέρνει πιο κοντά, δίνοντάς μας τη δυνατότητα να μοιραστούμε ιστορίες, συναισθήματα και στιγμές που μας θυμίζουν πως τελικά δεν είμαστε τόσο ξένοι μεταξύ μας.