Αβέβαιο είναι πλέον το πολιτικό μέλλον της Γαλλίας, καθώς η ανακοίνωση για παραμονή του Λεκορνί στην πρωθυπουργία, περισσότερο ενέτεινε παρά έλυσε τα προβλήματα που υπήρχαν. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης έχουν ήδη ανακοινώσει την πρόθεση τους να προχωρήσουν σε πρόταση μομφής, πιστοποιώντας ότι το ρήγμα που υπάρχει στην πολιτική σκηνή της χώρας είναι εξαιρετικά βαθύ.
Ωστόσο, οι εξελίξεις στη Γαλλία αποδεικνύουν πέραν πάσης αμφιβολίας ότι το ζήτημα ξεπερνά τα σύνορα της χώρας αγγίζοντας ολόκληρη την Ευρώπη.
Ειδικότερα, η πολιτική παράλυση της Γαλλίας δεν αποτελεί πρόβλημα μόνο για την δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρωζώνης αλλά και για ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση, με τις Βρυξέλλες και οικονομολόγους να ανησυχούν ότι η «επόμενη μέρα» μπορεί να φέρει το μπλοκ αντιμέτωπο με πολλαπλές προσκλήσεις.
Και αυτό γιατί η «Γηραιά Ήπειρος» βρίσκεται αυτή την περίοδο αντιμέτωπη με τη συνεχώς αυξανόμενη ρωσική επιθετικότητα, την κρίση στη Μέση Ανατολή αλλά και σειρά άλλων καυτών ζητημάτων, τόσο διεθνών όσο και οικονομικών.
Το ενδεχόμενο o Εμανουέλ Μακρόν να υποχρεωθεί σε παραίτηση και οι κάλπες να αναδείξουν πρώτη δύναμη την ακροδεξιά -κάτι το οποίο επιβεβαιώνεται από τις δημοσκοπήσεις- θα αλλάξει δομικά τις θέσεις της χώρας σε σωρεία ευρωπαϊκών και διεθνών ζητημάτων.
Μακρόν και Λεκορνί
Stephanie Lecocq, Pool via AP
Μεταξύ αυτών η οργάνωση ενιαίου ευρωπαϊκού αμυντικού μηχανισμού και η κατασκευή drone wall, που θεωρούνται καίρια βήματα για την αντιμετώπιση της ρωσικής επιθετικότητας -δεδομένου μάλιστα ότι οι ΗΠΑ έχουν κάνει πλέον ένα βήμα πίσω από την ευρωπαϊκή Άμυνα.
Μάλιστα, οι Βρυξέλλες ανησυχούν ότι σε αυτή την περίπτωση θα απειληθεί και το οικοδόμημα της Ευρωζώνης: αφενός γιατί η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης «διψά» για διεθνείς επενδύσεις και αφετέρου γιατί θα είναι πολύ δύσκολο να βρεθεί κοινός βηματισμός με μια ακροδεξιά κυβέρνηση.
Τα πολιτικά διλήμματα
Παρότι η θητεία του Εμανουέλ Μακρόν λήγει τυπικά το 2027 και ο ίδιος έχει ξεκαθαρίσει αρκετές φορές ότι δεν σκοπεύει να παραιτηθεί, οι «φωνές» που ζητούν να εγκαταλείψει τα Ηλύσια Πεδία αυξάνονται και δυναμώνουν.
Το μνημείο της Δημοκρατίας στο Παρίσι βεβηλώθηκε από διαδηλωτές το καλοκαίρι του 2025
(Photo by Artur Widak/NurPhoto via Getty Images)
Και δεν είναι μόνο η ακροδεξιά Μαρίν Λεπέν. Σε μια αντίστοιχη δήλωση προχώρησε την περασμένη εβδομάδα και ο κεντρώος Εντουάρ Φιλίπ, το φαβορί στη διαδοχή του Μακρόν, ο οποίος τόνισε ότι δεν ζητά την άμεση παραίτηση του Γάλλου προέδρου αλλά θα ήθελε να τον ακούσει «να ανακοινώσει ότι οργανώνει μια πρόωρη προεδρική εκλογή» μόλις υπάρξει συμφωνία για τον προϋπολογισμό της επόμενης χρονιάς.
Πολιτικοί αναλυτές εξηγούν ότι η παραμονή του Μακρόν στην εξουσία και η συνέχιση της πολιτικής αστάθειας θα μειώσει σημαντικά την επιρροή του Παρισιού στα ευρωπαϊκά ντιμπέιτ.
«Η Γαλλία θα μπορούσε, για παράδειγμα, να επηρεάσει πολύ πιο εύκολα τις συζητήσεις για τον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό μεταξύ των υπουργών Οικονομικών της Ε.Ε. εάν πήγαινε ένας Γάλλος υπουργός στις συναντήσεις των Βρυξελλών. Αλλά οι συνεχείς αλλαγές στη γαλλική κυβέρνηση αποδυναμώνουν τη φωνή της Γαλλίας στις συζητήσεις» τονίζει το Politico σε ανάλυσή του.
Από την άλλη, αρκετοί είναι και αυτοί που υποστηρίζουν ότι οι πρόωρες προεδρικές εκλογές στη Γαλλία θα κάνουν ακόμη πιο δύσκολη τη συμφωνία για τον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό, εάν φυσικά οι δημοσκοπήσεις επιβεβαιωθούν και κερδίσει η ακροδεξιά.
Σε αυτή την περίπτωση, η Μαρίν Λεπέν ενδεχομένως να αποφασίσει να πολιτικοποιήσει το ζήτημα και να εκτροχιάσει τη συζήτηση, δήλωσε αξιωματούχος της Ευρωζώνης.
H ακροδεξιά πολιτικός υποσχέθηκε τον Ιούλιο ότι θα είναι υποψήφια σε περίπτωση πρόωρων προεδρικών εκλογών, παρά τους μπελάδες της με τη Δικαιοσύνη.
Η Μαρίν Λεπέν
ΑΠΕ – ΜΠΕ / EPA/YOAN VALAT
Μετά από την καταδίκη της, η Μαρίν Λεπέν δεν μπορεί να θέσει υποψηφιότητα στις εκλογές για πέντε χρόνια, ωστόσο πληροφορίες αναφέρουν ότι σε περίπτωση προκήρυξης εκλογών η πολιτικός θα προσφύγει στο ανώτερο δικαστήριο για να καταφέρει να αναιρέσει την απόφαση.
Μάλιστα, υψηλόβαθμο στέλεχος του κόμματός της, «Εθνική Συσπείρωση», αποκάλυψε πρόσφατα ότι κανένας δεν σκέφτεται να βρει κάποιον αντικαταστάτη.
Too big to fail
«Η Γαλλία είναι too big to fail (σ.σ. πολύ μεγάλη για να αποτύχει), οπότε η ατέρμονη πολιτική αστάθειά της βάζει σε κίνδυνο ολόκληρη την Ευρωζώνη» δήλωσε στην πολιτική ιστοσελίδα Politico ένας Ευρωπαίος διπλωμάτης, ο οποίος ζήτησε να μην κατονομαστεί.
Ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν στο Προεδρικό Μέγαρο
Christophe Simon, Pool via AP
Εκτός από κινητήρια δύναμη της Ευρώπης, η Γαλλία είναι και βασικός «παίκτης» του G7 και είναι η μοναδική πυρηνική δύναμη της Ε.Ε. που είναι παράλληλα και μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Τα τελευταία χρόνια, ο Εμανουέλ Μακρόν έχει αποτελέσει μια ισχυρή κινητήρια δύναμη εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μαζί με τη Γερμανία.
«Η γαλλική πολιτική κρίση αποδυναμώνει τη στρατηγική συνοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης και διαταράσσει τη γαλλογερμανική σχέση, η οποία έλαβε νέα πνοή το τελευταίο διάστημα από τους Φρίντριχ Μερτς και Εμανουέλ Μακρόν» τονίζει σε ανάλυσή του ο Πολ Μορίς, γενικός γραμματέας της Επιτροπής Γαλλογερμανικών σχέσεων.
Και συμπληρώνει:
«Το γαλλογερμανικό συμβούλιο υπουργών, που πραγματοποιήθηκε στην Τουλόν στα τέλη του Αυγούστου έθεσε σε κίνηση αρκετά σχέδια για το μέλλον της Ευρώπης και τις γεωπολιτικές προτεραιότητές της: ασφάλεια, άμυνα, ενέργεια, διεύρυνση και στρατηγική αυτονομία. Η παράλυση στο Παρίσι αφήνει το Βερολίνο χωρίς έναν σύμμαχο που μπορεί να πάρει στρατηγικές αποφάσεις».
Η γαλλογερμανική συνεργασία θεωρείται καίρια για τη διατήρηση ξεκάθαρης ευρωπαϊκής διπλωματίας. Η έλλειψη πολιτικής σταθερότητας στο Παρίσι θέτει εν αμφιβόλω πρωτοβουλίες όπως το Γαλλογερμανικό Συμβούλιο Άμυνας και Ασφάλειας και σημαντικά βιομηχανικά προγράμματα, για παράδειγμα το Future Combat Air System (FCAS) -ένα ευρωπαϊκό σύστημα μάχης συστημάτων.
Το Βερολίνο ενδεχομένως να χρειαστεί να κινηθεί μονομερώς ή να αναζητήσει άλλες συμμαχίες, αποδυναμώνοντας με αυτό τον τρόπο την ενιαία φωνή της Ευρώπης.
«Οι στρατηγικές διμερείς συμφωνίας του Παρισιού με τη Γερμανία, την Ιταλία, την Ισπανία, την Πολωνία και τη Βρετανία διατηρούν τη συμβολική τους αξία αλλά ο επιχειρησιακός του αντίκτυπος εξαρτάται από μια Γαλλία που μπορεί να κυβερνηθεί. Έτσι, η σημερινή πολιτική αστάθεια υπονομεύει όχι μόνο την επιρροή της ίδιας της Γαλλίας αλλά και τη συνολική δύναμη της Ευρώπης» καταλήγει λέγοντας ο Πολ Μορίς.
