Φόρτωση Text-to-Speech…
Την πρώτη τους αποτίμηση για το πολυεπίπεδο και μακράς ως φαίνεται διαρκείας σίριαλ με το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ κάνουν τα κομματικά επιτελεία, καθώς ο αρχικός κύκλος της υπόθεσης έκλεισε με την κατάθεση των προτάσεων της Ν.Δ. για τη σύσταση εξεταστικής επιτροπής από το 1998 μέχρι σήμερα και των αιτημάτων του ΠΑΣΟΚ και των ΣΥΡΙΖΑ – Νέας Αριστεράς για προανακριτική επιτροπή διερεύνησης τυχόν ποινικών ευθυνών των Μ. Βορίδη και Ν. Αυγενάκη.
Από τα έως τώρα δεδομένα προκύπτουν –συνολικά για το πολιτικό σύστημα– ένα συμπέρασμα και ένα ερώτημα: Το συμπέρασμα είναι ότι η υπόθεση του ΟΠΕΚΕΠΕ, παρά τις ενίοτε τραγελαφικές αλλά και σταθερά θλιβερές πτυχές της, σε καμία περίπτωση δεν επιφέρει στην κοινή γνώμη το ισχυρό αποτύπωμα που είχε η τραγωδία των Τεμπών. Το ερώτημα είναι εάν από τις επερχόμενες εξελίξεις το κόστος που θα εισπράξει η κυβέρνηση θα είναι μεγάλο. Και, επιπροσθέτως, εάν θα το καρπωθούν τα άλλα λεγόμενα συστημικά κόμματα –δηλαδή το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ–, που σε συγκεκριμένες χρονικές περιόδους είχαν υπό την ευθύνη τους τον ΟΠΕΚΕΠΕ, ή ωφελημένος θα είναι ο αντισυστημισμός με βασικό πυλώνα, όπως στα Τέμπη, τη Ζωή Κωνσταντοπούλου και την Πλεύση Ελευθερίας.
Στο Μέγαρο Μαξίμου διαπιστώνεται ότι δημοσκοπικά, στην παρούσα φάση, το κόστος για την κυβέρνηση δεν είναι αμελητέο: Η Ν.Δ. έχει απώλειες της τάξης του 3%-4% περίπου, παρότι στα αστικά κέντρα κυριαρχεί η αντίληψη ότι το σκάνδαλο με τις αγροτικές επιδοτήσεις είναι διαχρονικό και διακομματικό. Σε κάθε περίπτωση, λόγω ΟΠΕΚΕΠΕ η κυβέρνηση διατρέχει τον κίνδυνο να χάσει την ανοδική δυναμική του τελευταίου τριμήνου. Ως γνωστόν, επιδίωξη του Μεγάρου Μαξίμου ήταν, μετά και το πακέτο των μέτρων της ΔΕΘ, η Ν.Δ. να επανέλθει σε ποσοστά περί το 30% στην πρόθεση ψήφου, που θα της έδινε προοπτική αυτοδυναμίας. Ο συγκεκριμένος στόχος δεν θα είναι εύκολα επιτεύξιμος στον βαθμό που η συζήτηση για τον ΟΠΕΚΕΠΕ συντηρηθεί, καθώς πλήττεται το μεταρρυθμιστικό προφίλ της κυβέρνησης, με δεδομένο ότι το σκάνδαλο αποκαλύφθηκε στη δική της «βάρδια».
Πάντως, στο κυβερνητικό επιτελείο εκτιμάται πως η επιλογή για σύσταση εξεταστικής επιτροπής για τις παράνομες αγροτικές επιδοτήσεις ήταν η καλύτερη μεταξύ των –όχι βεβαίως θετικών– επιλογών που είχε στη φαρέτρα του το Μέγαρο Μαξίμου. Πρώτον, η κυβέρνηση δεν παίρνει το ρίσκο μιας μυστικής ψηφοφορίας για Προανακριτική που θα μπορούσε να κρύβει «εκπλήξεις». Δεύτερον, δεν δημιουργεί μέτωπο με τους Μ. Βορίδη και Λ. Αυγενάκη και δεν «αθροίζει» πρόσθετα στελέχη της στο Δικαστικό Συμβούλιο μετά τους Κ. Καραμανλή και Χρ. Τριαντόπουλο. Τρίτον, η εξεταστική επιτροπή θα συγκροτηθεί σε μεγάλο βαθμό εκ του ασφαλούς, καθώς δεν αναμένονται σημαντικά νέα στοιχεία από την Ευρωπαϊκή Εισαγγελία, ενώ η πολύμηνη διάρκεια που εκτιμάται ότι θα έχουν οι εργασίες της –καθώς θα καλύψει χρονική περίοδο 27 ετών– δύσκολα θα κρατήσει ζωντανό το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης, παρά το γεγονός ότι οι συνεδριάσεις της θα είναι δημόσιες.
Μικρά κέρδη, αλλά και «ζημίες»
Χωρίς μεγάλα κέρδη κλείνει ο πρώτος κύκλος αντιπαράθεσης με επίκεντρο τον ΟΠΕΚΕΠΕ για ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ. Μάλιστα, ορισμένοι υποστηρίζουν πως ειδικά για τη Χαριλάου Τρικούπη μπορεί να έχουν καταγραφεί και ζημίες. Αφορμή, η καθυστέρηση που επέδειξε στην κατάθεση της δικής της πρότασης για συγκρότηση προανακριτικής επιτροπής, με αποτέλεσμα το ΠΑΣΟΚ να «προλάβουν» τόσο η Ν.Δ. με το αίτημα για εξεταστική επιτροπή, όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ με τη Νέα Αριστερά. Οπως λέγεται, το ΠΑΣΟΚ πληρώνει ότι επαναπαύθηκε από τις «διαρροές» του Μεγάρου Μαξίμου πως η Ν.Δ. θα μελετήσει τη δική του πρόταση και στη συνέχεια θα τοποθετηθεί, αλλά και από τη δυστοκία στις προγενέστερες συζητήσεις μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και Νέας Αριστεράς για τα Τέμπη.
Αναφορικά με την Κουμουνδούρου, ανάσα αποτελεί το γεγονός ότι στην υπόθεση του ΟΠΕΚΕΠΕ κινήθηκε συντεταγμένα και χωρίς εσωκομματικές εντάσεις. Επίσης, με θετικό πρόσημο καταγράφεται η συνυπογραφή της πρότασης για Προανακριτική με τη Νέα Αριστερά. Τα δύο κόμματα κάνουν ένα δειλό βήμα προς την κατεύθυνση της κοινής πορείας, ενώ η Κουμουνδούρου απέφυγε το «Βατερλώ» των Τεμπών, όπου οι βουλευτές του Στ. Κασσελάκη απέσυραν τις υπογραφές τους λίγο πριν από την κατάθεση της πρότασης για σύσταση προανακριτικής επιτροπής.
Η «υγειονομική ζώνη» του ΠΑΣΟΚ
Σαφή στρατηγική σε σχέση με τα κόμματα της Αριστεράς έχει διαμορφώσει ο Νίκος Ανδρουλάκης, αλλά η επιτυχία της μένει να αποδειχθεί στην επερχόμενη εκλογική αναμέτρηση ή, ενδεχομένως, μετά τις δύο επόμενες εκλογές, καθώς εάν η Ν.Δ. δεν επιτύχει τον στόχο της αυτοδυναμίας, το πιθανότερο σενάριο είναι οι διπλές κάλπες. Ο Ν. Ανδρουλάκης, όπως έχει διαφανεί και από την υπόθεση του ΟΠΕΚΕΠΕ, όπου η Χαριλάου Τρικούπη απέφυγε κάθε συνεννόηση με άλλους πολιτικούς χώρους, στοχεύει στον χώρο του Κέντρου και διαμορφώνει μια «υγειονομική ζώνη» με τον ΣΥΡΙΖΑ και τη Νέα Αριστερά.
Στόχος του Ν. Ανδρουλάκη εκτιμάται πως είναι η περαιτέρω συρρίκνωση του ΣΥΡΙΖΑ που πλέον κινείται σε καθαρά μονοψήφια νούμερα κάτω από το 7% και, επιπροσθέτως, η μη εκπροσώπηση της Νέας Αριστεράς στην επόμενη Βουλή. Εάν οι χαμηλές πτήσεις των δύο κομμάτων επιβεβαιωθούν στην προσεχή αναμέτρηση και το ΠΑΣΟΚ είναι καθαρά δεύτερο κόμμα, ο Ν. Ανδρουλάκης θα μπορεί στη συνέχεια να διαπραγματευθεί από θέση ισχύος είτε συνολικά με τα δύο κόμματα είτε με συγκεκριμένα στελέχη τους και πρωτίστως να «συνομιλήσει» με την εκλογική τους βάση.
Η στρατηγική αυτή έχει πολιτική και λογική συνέπεια, η οποία μπορεί όμως να υπονομευθεί από δύο ορατούς κινδύνους. Ο πρώτος είναι ο Κυρ. Μητσοτάκης να «στεγανοποιήσει» τον χώρο του Κέντρου, καθηλώνοντας και το ΠΑΣΟΚ σε χαμηλά ποσοστά: Ο πρωθυπουργός έχει ως όπλο δημοσιονομικό χώρο ενόψει των ΔΕΘ του 2025 και του 2026 για παροχές που μπορεί να φτάσει ακόμη και τα 4 δισ., σημαντικό τμήμα των οποίων θα κατευθυνθεί στη μεσαία τάξη. Ο δεύτερος είναι η μεταβλητή «Αλ. Τσίπρας». Εάν ο πρώην πρωθυπουργός προχωρήσει στην ίδρυση κόμματος πριν από τις προσεχείς εκλογές, εκτιμάται ότι θα κινηθεί σε υψηλότερα ποσοστά από εκείνα που καταγράφει στην τρέχουσα συγκυρία ο ΣΥΡΙΖΑ και η τράπουλα στον χώρο της Κεντροαριστεράς θα μοιραστεί ενδεχομένως από την αρχή.
